mechanik samochodowy, reprezentacyjny obrońca w hokeju na lodzie z Bydgoszczy, reprezentant Polski, olimpijczyk z Sapporo (1972).
Urodzony 13 marca 1946 w Bydgoszczy, syn Romana i Anny Młynarczyk, absolwent szkoły zawodowej (mechanik samochodowy). Hokeista (181 cm, 79 kg), obrońca Polonii Bydgoszcz 1964-1981 (rozegrał 507 meczów ligowych i strzelił 68 goli), reprezentant Polski 1970-1975 (78 spotkań, 5 zdobytych bramek).
Olimpijczyk (1972) i uczestnik 4 turniejów o MŚ: 1970 Sztokholm – 6 m., 1971 Berno – 8 m. (gr. B-2), 1972 Bukareszt – 7 m. (gr. B-1), 1975 Monachium – 5 m. Imponował twardością i nieustępliwością w grze oraz bardzo dobrą grą ciałem (bodiczek). Świetnie jeździł również na rowerze.
*1972 Sapporo: członek drużyny hokejowej, która w elim. pokonała RFN 4:0 i w finale po porażkach z CSRS 1:14, Finlandią 1:5, Szwecją 3:5, USA 1:6 i ZSRR 3:9 zajęła w turnieju 6 m. (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Batkiewicz Józef.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 186; Pawlak, Olimpijczycy, s. 67; Maciejewski, Bydgoscy olimpijczycy, s. 8, 23: Porada, Igrzyska, s. 879; Domański, Śladem, s. 79, 180, 183; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 57; USC Bydgoszcz, AU 861/1946 (28.04.2003); Wywiad środowiskowy.
