lakiernik samochodowy, najzdolniejszy (obok Czechowskiego) szosowiec poznański lat sześćdziesiątych, czwarty kolarz MŚ (1966), olimpijczyk z Meksyku (1968).
Urodzony 25 maja 1945 w Poznaniu, syn Mariana i Danuty, absolwent zasadniczej szkoły zawodowej (lakiernik samochodowy). Kolarz szosowy (174 cm, 72 kg) Lecha Poznań 1964-1970 (z przerwą na służbę wojskową, kiedy reprezentował barwy stołecznej Legii 1965-1967), wychowanek trenera Jerzego Wielowieyskiego, podopieczny trenerów: Andrzeja Trochanowskiego (Legia), Władysława Wandora i Henryka Łasaka (kadra). Zdolny, szybki, umiejący się zachować na finiszu szosowiec, który „wyprowadził poznańskie kolarstwo na arenę ogólnopolską”. Był reprezentantem Polski, który jako pierwszy, w połowie lat sześćdziesiątych, finiszował w czołówce wyścigów szosowych o mistrzostwo świata. Swoje predyspozycje szybkościowe zademonstrował też podczas IO w Meksyku (1968). Mistrz Polski: szosa druż. (1966), 3-krotny wicemistrz: szosa ind. (1966, 1968), przełaj (1965) i 4-krotny brązowy medalista MP: szosa ind. (1964), szosa druż. (1965), przełaj (1964), 4 km ind. (1966).
Uczestnik (4-krotny) Wyścigu Pokoju, w tym zwycięskiej drużyny biało-czerwonych (1967, 1968) i zespołu, który zajmował 2 m. (1965, 1966). Najlepsze miejsce w klas. ind. – 12 (1967). Największe sukcesy odniósł na MŚ zajmując w wyścigu ind. 4 m. w Nurburgringu koło Kolonii (1966) i 6 m. w druż. w Lasarte (1965); w pozostałych startach ind.: 1964 /42/, 1965 /9/, 1969 /17/. Poza tym: Tour de Pologne 1967 /6/, Paryż-Bruksela (amatorzy) 1966 /3/, Festiwal Sofia 1968 /1/. Najlepszy polski kolarz 1966 w klasyfikacji PZKol i Challenge „PS”. Mistrz Sportu.
Zmarł tragicznie w Poznaniu 19 września 1972 r.
*1968 Meksyk: kolarstwo, szosa ind. (196,200 km) – 10 m. na 80 start. z czasem 4:44.00,50 (zw. P. Vianelli Włochy – 4:41.25,24); szosa druż. (101,908 km) – 6 m. na 30 start. zesp. z czasem 2:14.40,98 (zw. Holandia – 2:07.49.06). Partnerami w drużynie byli: A. Bławdzin, Z. Czechowski i J. Magiera.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 225; Pawlak, Olimpijczycy, s. 114; MES, t. 2, s. 44; Porada, Igrzyska, s. 872; Tuszyński, Wyścig Pokoju 1948-2001, s. 161; Tuszyński, Złota księga, s. 229; Tuszyński, Od Dynasów, s. 318; Tuszyński, 100 lat WTC, s. 265 i dalsze.
