ps. „Grucha”, inżynier, trener, judoka koszalińskiej Gwardii, brązowy medalista olimpijski z Montrealu (1976).
Urodzony 22 grudnia 1950 w Koszalinie (w bardzo usportowionej rodzinie judoków), absolwent tutejszej Wyższej Szkoły Inżynierskiej (inżynier budowlany). Zawodnik (170 cm, 70 kg) miejscowej Gwardii (kariera sportowa od 1965). Opinię w środowisku sportowym ma wszędzie jednoznaczną: „Wielce pracowity, dobra technika, systematyczny i zaangażowany, łatwy do prowadzenia, koleżeński i służący pomocą w każdej sytuacji”. Na wstępie do kariery sportowej jego nauczycielem życia i judo był Kazimierz Kołodziejski (trenerzy kadry: Waldemar Sikorski i Hiromi Tomita), w latach następnych wielkim autorytetem stał się z kolei rywal z tatami (7 lat współzawodniczyli między sobą w tej samej wadze), wicemistrz olimpijski Antoni Zajkowski (dziś uważany za członka rodziny Tałajów). Wielka przyjaźń obu sportowców zaowocowała medalami olimpijskimi: kiedy Zajkowski zdobywał „srebro” w Monachium – Tałaj osłabiony „robieniem wagi” (walcząc kategorię niżej) nie odegrał w turnieju żadnej roli; cztery lata później w Montrealu natomiast kontuzjowanego Zajkowskiego (już w wadze lekkiej) godnie zastąpił Tałaj zdobywając „brąz”.
Przeszedł jednak do historii, przede wszystkim dlatego iż był pierwszym polskim judoką, który zdobył złoty medal wygrywając mistrzostwo Europy juniorów (1968). W kat. 71 kg został 7-krotnym mistrzem Polski (1971, 1975-1978, 1980, 1981), trzykrotnym wicemistrzem Polski (1970, 1972, 1979) i 4-krotnym brązowym medalistą MP (1973, 1974, 1982, 1983). Był też w tej samej kategorii medalistą ME: srebrnym (1977) i brązowym (1972, 1976). Odznaczony m. in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Brązowym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Działacz społeczny. Utrzymuje wspaniałą formę fizyczną, biegając niemal codziennie z Koszalina do Sianowa i z powrotem przez lasy. Z wnuka Sebastiana chce zrobić mistrza olimpijskiego w judo.
*1972 Monachium: judo, w. piórkowa – w pierwszej kolejce wygrał w 2.13 min. z R. Moffittem (Australia), w drugiej zwyciężył 2:1 S. Topolcznika (Jugosławia), w trzeciej przegrał 0:3 z H. Rodriguezem (Kuba) i odp. z konk.
*1976 Montreal: judo, w. lekka – w pierwszej rundzie przegrał w 1.55 min. z W. Niewzorowem (ZSRR), w rep. pokonał na pkt. kolejno T. Hagmanna (Szwajcaria), J. van Hoeka (Australia) i Chang Su Lee (Korea Płd.), zajmując 3-4. msc i zdobywając brązowy medal (zw. W. Niewzorow ZSRR).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 350; Pawlak, Olimpijczycy, s. 264; MES, t. 2, s. 538; Porada, Igrzyska, s. 883, 898; Kronika Sportu, s. 902; Księga Sportu, s. 175, 480; Duński, Od Paryża, s. 942-943; Archiwum PZJudo.