ps. „Marre”, hokeista NHL, najlepszy w historii tej dyscypliny sportu w Polsce, olimpijczyk z Albertville (1992).
Urodzony 13 kwietnia 1972 w Radomsku, syn Dariusza i Grażyny Moneta, absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. C. K. Norwida w Tychach (1991). Hokeista (183 cm, 83 kg) – prawoskrzydłowy, wychowanek GKS Tychy 1989-1991 (pierwszy trener Józef Zagórski), od 1991 zawodnik drużyn zagranicznych. Szwedzkich: S.C. Djurgardens JF Sztokholm (1991-1994) i S. C. Hammarby (1992-1993), fińskiej Kiekko-Espoo (1994) oraz zespołów National Hockey League (NHL): Boston Bruins (1994-1996), Edmonton Oilers (1996-1997), New York Islanders (1997-2001), Montreal Canadians (2000-2002) i AHL – Hamilton Buldogs (2002-2003).
W ciągu jednego sezonu w lidze polskiej rozegrał 24 mecze i zdobył 25 goli, laureat Złotego Kija redakcji „Sportu” dla najlepszego hokeisty kraju (1991), wicemistrz Szwecji (1992) i zdobywca Klubowego Pucharu Europy (1992). W ciągu 3 sezonów w lidze szwedzkiej rozegrał 110 meczów, strzelając 60 goli i zaliczając 56 asyst. 43-krotny reprezentant Polski (1990-2002), strzelec 16 goli, olimpijczyk (1992) i uczestnik 5 turniejów o MŚ: 1991 Ljubljana – 12 m. (gr. B-4), 1992 Praga – 12 m. , 1998 Ljubljana – 23 m. (gr. B-7), 2000 Katowice – 19 m. (gr. B-3), 2002). W IO i MŚ rozegrał w sumie 30 meczów i zdobył 13 goli. Wybrany do drużyny „All Stars” MŚ gr. B (2000). Uważany jest za najlepszego zawodnika w historii polskiego hokeja. Fachowcy szczególnie wyróżniają jego perfekcyjną technikę jazdy, kontrolę nad prowadzonym krążkiem oraz umiejętności oddania silnego i skutecznego strzału. Przy analizie gry pierwszego Polaka, który trafił na hokejowy Olimp, podaje się najczęściej: „słabszy w grze obronnej”.
*1992 Albertville: członek drużyny hokejowej, która w grupie elim. (6 druż.) przegrała ze Szwecją 2:7, Finlandią 1:9, Włochami 1:7, USA 0:3 i Niemcami 0:4, zajmując 6 m. w grupie; w spotkaniu o m. 9-12 uległa Szwajcarii 2:7, a w meczu o m. 11-12 wygrała z Włochami 4:1, zajmując w turnieju 11 m. (zw. WNP). Skład drużyny zob. – Adamiec Janusz.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 175; Pawlak, Olimpijczycy, s. 53; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 54; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 42; Wywiad środowiskowy (ankieta PZHL).