KUSZNIEREWICZ MATEUSZ
żeglarz, mistrz olimpijski z Atlanty (1996), brązowy medalista olimpijski z Aten (2004), wyróżniony tytułem „Żeglarza Roku” ISAF (1999). Pięciokrotny olimpijczyk: Atlanta (1996), Sydney (2000), Ateny (2004), Pekin (2008), Londyn (2012).
Urodzony 29 kwietnia 1975 w Warszawie, absolwent miejscowego Liceum Ogólnokształcącego (SMS) przy ul. Konwiktorskiej, student bielańskiej AWF. Żeglarz (193 cm, 96 kg), reprezentant Yacht Klubu Polskiego Warszawa (od lipca 1984) w klasach: Optymist (1984-1991), OK. Dinghy (1991-1994) i Finn (od 1993), podopieczny trenerów: Lecha Pawlika, Jarosława Szlosera, Wiesława Kopera, Tytusa Konarzewskiego, Andrzeja Zawiei, Karola Jabłońskiego, Pawła Berka i Tomasza Rumszewicza (przygotowanie kondycyjne). Panuje opinia, że musiał zostać żeglarzem…
Tak chciał jego ojciec, wodniak z Giżycka, który wprowadził go jako pierwszy na jacht żaglowy (gdy miał 3 lata), a potem (kiedy miał lat 6) zaprowadził do PKiN, aby nauczył się sztuki pływania, skakania do wody, modelarstwa, a nawet szkutnictwa. Chłopak miał znakomite warunki fizyczne, był urodzony „na pływaka” najwyższej klasy, ale jednak został żeglarzem. Ostatecznie o jego sportowym losie zdecydowała mama, która zapisała syna (miał lat 9) na kurs żeglarski w Nieporęcie nad Zalewem Zegrzyńskim. W ten sposób, na początku lat dziewięćdziesiątych (w 1992 zaczął pływać na łódce olimpijskiej) stał się jednym z grona naszych młodzików i juniorów, którzy zaczęli doganiać światową czołówkę. Zrobił to najszybciej i najefektowniej, gdyż jak się miało niebawem okazać, w Polsce narodził się talent, który spełnił marzenia żeglarskich pokoleń. Połączenie treningów i startów na przygotowawczym OK – Dinghy i Finnie spowodowało, że znalazł się w gronie najlepszych zawodników w obu tych klasach. Srebrne medale MŚ (1993, 1994) i złoty medal ME (1994) zdobył najpierw w klasie OK – Dinghy, potem przyszły złote medale ME juniorów w klasie Finn (1995, 1996), a tuż za nimi złoty medal olimpijski w Atlancie (1996), kiedy mistrz z Polski miał zaledwie 21 lat.
Ten wielki wyczyn w klasie, która uważana była powszechnie za najbardziej prestiżową w tej dyscyplinie sportu, odmienił w sposób zasadniczy nasze żeglarstwo: pozycję i opinię o nim na świecie oraz znaczenie, prestiż i sympatie w kraju.
Lista jego sukcesów na wielkich międzynarodowych regatach jest imponująca: złote medale MŚ Finn Gold Cup 1998 (Ateny) i 2000 Weymouth, srebrny medal MŚ Finn Gold Cup 1999 (Melbourne) oraz tytuł mistrza Europy 2000 (Palma de Mallorca) i wicemistrza Europy 1999 (Ostenda) a także 2003 (Marstrand). Na deser dwukrotna nominacja do tytułu Żeglarza Roku ISAF (1996, 1998) zakończona zasłużonym wyróżnieniem: Polak otrzymał ten tytuł w 1999 mając znakomitych rywali: Holendra Roya Heinera – zwycięzcę regat Admiral’s Cup, Izraelczyka Arona McIntoscha – zwycięzcę klasy Mistral w SPA Regatta i Sail Auckland, trzykrotnego mistrza świata w klasie 49 Australijczyka Chrisa Nicholsona oraz mistrza świata w klasie Finn – Szweda Frederika Loofa.
Nie same jednak sukcesy są udziałem mistrza olimpijskiego z Atlanty. Znajdujący się stale w wysokiej formie, świetnie zorganizowany i „zaprogramowany” (tak mówi się najczęściej o jego dokładności czy nawet pedanterii) miał przywieść z igrzysk w Sydney kolejny złoty medal olimpijski. Znalazł się jednak w gronie tych, którzy „zawiedli” (Andrzej Wroński, Paweł Nastula). Zajął najgorsze ze świetnych miejsc – czwarte (poza podium).
Swój drugi medal olimpijski wywalczył w Atenach (2004) i był to brązowy krązek.POtem wystartował jeszcze na IO w Pekinie i Londynie (klasa Star, z Dominikiem Życkim). W Pekinie Polacy zajęli 4. miejsce, a w Londynie 8. Po Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 roku Mateusz Kusznierewicz zakończył karierę olimpijczyka.
Mateusz Kusznierewicz to także dwukrotny indywidualny mistrz świata w klasie Finn (1998, 2000) oraz mistrz świata w klasie Star (2008), pięciokrotny indywidualny mistrz Europy (również jako junior/jako senior w latach 2000, 2004, 2012), wielokrotny zdobywca Mistrzostwa Polski. Na swoim koncie ma także trzy wicemistrzostwa świata w klasie Finn (1999, 2001, 2003) i pięć srebrnych medali ME (1996, 1999, 2003, 2010, 2011).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1996) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2004).
*1996 Atlanta: klasa Finn – 1. msc na 31 start. z wynikiem 32.00, zdobywając złoty medal olimpijski.
Miejsca K. w poszczególnych wyścigach: 10 – 4 -20- 4 – 9 – 1 – 2 – 1 – 1 – 10.
*2000 Sydney: klasa Finn – 4. msc z wynikiem 48 pkt (zw. I. Percy, W. Brytania – 35 pkt).
Miejsca K. w poszczególnych wyścigach: 1 – 4 – 11 – 8 – 15x – 3 – 12 – 9 – 5 – 6 – 1
*2004 Ateny: klasa Finn – 3. miejsce, zdobywając brązowy medal olimpijski.
*2008 Pekin: klasa Star – 4. miejsce (z Dominikiem Życkim).
*2012 Londyn: klasa Star – 8. miejsce (z Dominikiem Życkim).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 252; Magazyn Olimpijski, 2000, nr 8/9, s. 97, nr 10/ 11, s. 135; Kronika sportu 2000, s. 231, 235, 236; Pawlak, Olimpijczycy, s. 146; Duński, Od Paryża, s. 464-465; Najlepsi z najlepszych, s. 100-103.