trener i popularyzator jeździectwa, czołowy zawodnik polski (WKKW) z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, olimpijczyk z Monachium (1972).
Urodzony 16 marca 1947 w Sempolnie koło Koła, syn Jana (major, ceniony trener) i Janiny Budzińskiej, absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu (1964) oraz tamtejszej Akademii Rolniczej (wydział zootechniczny, 1968) i AWF (1978), gdzie otrzymał tytuł magistra wf (specjalność sport), zawodnik (178 cm, 70 kg), specjalista w WKKW: SK Chyszów k. Tarnowa (1960-1962), Poznańskiego Ośrodka Jeździeckiego 1962-1969), LZS Racot (1970-1973) i warszawskiej (Stara Miłosna) Legii (1973-1976). Debiutował na zawodach w Łącku (1961) na klaczy Hersylia, po czym wraz z rodzicami przeniósł się do ośrodka poznańskiego na Woli, gdzie rozwinął swój talent pod kierunkiem ojca, który napisał kiedyś o swym synu, że był „odważny, wytrzymały i zręczny”.
Czołowy jeździec Polski (1965-1972) specjalizujący się w WKKW, ale startujący również w ujeżdżeniu. 2-krotny mistrz Polski w WKKW (1969, 1972), 2-krotny I wicemistrz: w ujeżdżeniu (1968), WKKW (1968) i 4-krotny II wicemistrz Polski: w WKKW (1965, 1970, 1971) i ujeżdżeniu (1969) na koniach: Zawrat, Dżemila (4 medale), Giecz i Armator. Bez powodzenia startował w ME (1967, 1969, 1973) na Dżemili, Dźwięku i Dariuszu. Po zakończeniu kariery zawodniczej-szkoleniowiec i popularyzator jeździectwa, m.in. trener LKS Hubertus w Białym Borze (1976-1977), Sekcji Jeździeckiej WKKW Lumel Zielona Góra (z siedzibą w Drzonkowie) 1978-1983, a także trener kadry narodowej polskich wukakawistów, którzy na IO w Seulu (1988) zajęli zespołowo 4 m. Wychowankiem Mickunasa jest m.in. Stanisław Jasiński (ze Starej Miłosnej). Mistrz Sportu. Żonaty (Zofia) ma dwie córki: Barbarę (1971) i Bognę (1972).
*1972 Monachium: jeździectwo, WKKW ind. – nie ukończył konk. (próba terenowa); WKKW druż. – 10 m. na 18 start. – 281.60 p.k. (zw. W. Brytania – 95.53). Partnerami Mickunasa, który dosiadał Tenora byli: M. Małecki, J. Skoczylas i J. Wierzchowiecki.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 275; Pawlak, Olimpijczycy, s. 172; Habinowska, Ludzie i konie, s.401-403, 407; Wybitni trenerzy i sportowcy poznańskiej uczelni wych. fiz., monografia AWF Poznań nr 155/1979; Jeźdźcy olimpijscy, s. 67-70, 86; Kronika Sportu, s. 900; Księga sportu, s. 480; Porada, Igrzyska, s. 884; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie; Wywiad środowiskowy.