wioślarz, ps. „Słoń”, mistrz Polski, olimpijczyk z Monachium (1972), trener.
Urodzony 7 maja 1947 r. w Bydgoszczy, syn Damazego i Moniki Szupryczyńskiej; absolwent miejscowego technikum chemicznego (1968) i poznańskiej AWF (1980, otrzymał tytuł magistra sportu); wioślarz (1988 cm, 90 kg), reprezentant klubów bydgoskich BTW (1961-66) i Zawiszy (1967-73), podopieczny trenerów Władysława Szyperskiego, Edmunda Ciesielskiego, Jana Świątkowskiego, Romana Jermiszkina i Kazimierza Naskręckiego. 4-krotny mistrz Polski w ósemkach (1969-72); życiowy sukces odniósł wraz z kolegami podczas igrzysk w Monachium (1972), wiosłując (jako jedyna osada w historii polskiego wioślarstwa) w finale olimpijskim.
Finalista MŚ: (1970) St. Catharines – 6. miejsce (ósemki), uczestnik ME: (1971) Kopenhaga – 10. miejsce (ósemki). Także uczestnik międzynarodowych regat w Lucernie, 1971: ósemki – 2 m. Mistrz Sportu.
*1972 Monachium: wioślarstwo, ósemki – 4 m. w przedbiegu (5 osad) z czasem 6.26,95, 3 m. w repasażach (6 osad) z czasem 6.16,23, 3 m. w półfinale (6 osad) z czasem 6.31,10, 6 m. w finale (6 osad) z czasem 6.29,35 (zw. N. Zelandia, 6.08,94). Partnerzy w osadzie: M. Drażdżewski, R. Giło, S. Maciejowski, K. Marek, M. Siejkowski, G. Stellak, J. Ulczyński i st. R. Kubiak.
Bibl.: Głuszek, Leksykon, 1999, s. 276; Kobendza, Zarys, s. 69, 83, 92; Maciejewski, Bydgoscy olimpijczycy, s. 8, 19, 24; Pawlak, Olimpijczycy, s. 174; Porada, Starożytne i nowożytne igrzyska, s. 892; Wybitni, monografia AWF Poznań, s. 32.
