płk sł. st. WP, wielokrotny mistrz i rekordzista Polski w sprincie, medalista mistrzostw Europy, trzykrotny olimpijczyk (1968, 1972, 1976).
Urodzony 6 lutego 1944 w Warszawie w robotniczej rodzinie Stanisława i Franciszki Chmielińskiej ukończył miejscowe Technikum Kolejowe (1963), Wojskową Akademię Techniczną w 1970 (mgr inż.) oraz stołeczną AWF (1978), gdzie otrzymał tytuł magistra wf. Podczas pierwszego roku studiów wstąpił do warszawskiej Legii, której pozostał wierny aż do zakończenia kariery sportowej (1965-1978), podopieczny trenera Leonarda Dobczyńskiego.
Sprinter, 34-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1967-1978 (67 startów, 18 zwycięstw indywidualnych!), 13-krotny mistrz kraju: w biegu na 100 m (1969, 1970, 1972, 1973), 200 m (1970) i sztafecie 4x100m (1966-1971, 1977, 1978), rekordzista Europy w sztafecie 4×100 m – 39.2 (7 sierpnia 1965 Warszawa), 9-krotny rekordzista Polski (głównie w sztafetach 4×100 m), ale także w biegu na 100 m – 10.1 (20 września 1975 Jalape, Meksyk) i 10.36 (31 sierpnia 1972 Monachium). Wynik z Meksyku (pomiar ręczny) jest także rekordem życiowym zawodnika Legii oraz 10.35 (24 sierpnia 1975 Warszawa), 200 m – 20.8 (3 lipca 1970 Zurych) i 20.88 (6 czerwca 1976 Dortmund). 4-krotny uczestnik mistrzostw Europy (1969, 1971, 1974, 1978), gdzie zdobył 3 medale: w Atenach (1969) – brązowy w biegu na 200 m (20.96), w Helsinkach (1971) – srebrny w sztafecie 4×100 m (39.72) i w Pradze (1978) – złoty w sztafecie 4×100 m (38.58).
3-krotny uczestnik finału Pucharu Europy (1970, 1975, 1977). Najlepszy był występ w Sztokholmie (1970), gdzie Nowosz wygrał 100 m (10.4), sztafeta 4×100 m zajęła 2 m. (39.5), a na 200 m był 3 (21.0). Często startował również w hali. M.in. 6-krotny uczestnik Europejskich Igrzysk Halowych (1969) i Halowych Mistrzostw Europy (1970, 1971, 1973, 1974, 1976) podczas których zdobył 3 medale. Najcenniejsze były zwycięstwa na 60 m (6.64) w Rotterdamie (1973) oraz w biegu na 50 m (5.8) w Belgradzie (1969).
Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. dwukrotnie Złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim OOP. Wieloletni pracownik naukowy WAT, trener, wysokiej rangi funkcjonariusz UKFiT.
*1968 Meksyk: lekkoatletyka, 100 m – 5m. w III przedb. (7 zaw.) z wynikiem 10.5, odp. z konk. (zw. J. Hines, USA – 9.95); 4 x 100 m – 3 m. w III przedb. (5 zesp.) z czasem 40.2, 4 m. w I półf.(8 zesp.) z czasem 38.9, 8 m. w finale (8 zesp.) z czasem 39.2 (zw. USA – 38.2). Partnerami N. w sztafecie byli: M. Dudziak, W. Maniak i E. Romanowski .
*1972 Monachium: lekkoatletyka, 100 m – 3 m. w XII przedb. (7 zaw.) z czasem 10.36, 4 m. w III ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 10.40, 4 m. w II półfin. (8 zaw.) z czasem 10.42, 7 m. w finale (7 zaw.) z czasem 10.46 (zw. W. Borzow ZSRR – 10.14); 4 x 100 m – 1 m. w III przedb. (6 druż.) z czasem 39.11, 3 m. w III półfin. (8 druż.) z czasem 38.90, 6 m. w finale (8 druż.) z czasem 39.08 (zw. USA – 38.19). Partnerami Nowosza w sztafecie byli: T. Cuch, J. Czerbniak i S. Wagner.
*1976 Montreal: lekkoatletyka, 200 m – 2 m. w przedb. (6 zaw.) z czasem 21.29, 6 m. w I ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 21.22, odp. z konk. (zw. D. Quarrie, Jamajka – 20.23).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 284-285; Pawlak, Olimpijczycy, s. 184-185; Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 48, 347; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna ) LA, s. 10, 23, 25, 95, 119, 123, 124, 138, 151; Mistrovstvi Evropy 1934-1974, s. 55, 93; European Indoor Handbook, s. 26; zur Megede, Die Geschichte der olympischen, t. 2 , s. 332, 376, 377; „Lekkoatletyka”, 1972, nr 11, s. 9, 10, 13, 1976, nr 10 , s. 16; MES, t. 2, s. 207; AAWF Warszawa, D – 3820/Z.