technik, trener, gimnastyczka katowickiego Sokoła, uczestniczka IO w Berlinie (1936).
Urodzona 17 marca 1917 w Bytomiu, córka Ludwika i Franciszki Habryka, absolwentka szkoły średniej (technik), trener, gimnastyczka (160 cm, 52 kg), reprezentantka Sokoła Katowice – Załęże (1930-1939).
Czołowa zawodniczka lat trzydziestych, reprezentantka Polski (1936-1938), na krajowych mistrzostwach była w wieloboju: 1936-5 i 1937-6, brązowa medalistka DMŚ (1938), gdzie w wieloboju ind. zajęła 23 m. na 84 start. (była w ćwiczeniach na poręczach 10). Olimpijka (1936).
Po wojnie trenerka, działaczka, sędzia międzynarodowy. Zasłużona Działaczka Kultury Fizycznej.
Zmarła w Katowicach 15 maja 1997 r.
*1936 Berlin: gimnastyka, 3-bój druż. – 6 m. na 8 start. zespołów z notą 470.30 (zw. Niemcy – 506.50). Miejsca na poszczególnych przyrządach: poręcze – 10 m. z notą 22.40, równoważnia – 43 m. z notą 20.15, skok przez konia – 36 m. z notą 19.90. Partnerkami O. (62.45) w drużynie były: A. Cichecka (59.70), S. Krupowa (56.95), M. Majowska (63.15), W. Noskiewicz (61.40), K. Sierońska (64.65), J. Skirlińska (60.20) i J. Wojciechowska (57.85).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 289 (tu brak daty śmierci); Pawlak, Olimpijczycy, s. 191 (tu również brak daty śmierci); Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 72; Dziuba, Górnośląscy olimpijczycy w gimnastyce, s. 10, 61; Kluge, Die olympischen spiele von 1896-1980, s. 151; USC Bytom, AU 44/1917/1; USC Katowice, AZ 1768/1997.
