nauczycielka wf, trener, łyżwiarka – sprinterka Pilicy z Tomaszowa Mazowieckiego, jedna z rywalek Erwiny Ryś-Ferens, mistrzyni i rekordzistka Polski, uczestniczka IO w Innsbrucku (1976).
Urodzona 8 maja 1953 w Tomaszowie Mazowieckim, córka Mieczysława i Genowefy Kalita, absolwentka miejscowego Liceum Ogólnokształcącego im. S. Żeromskiego (1972) i warszawskiej AWF (1977), gdzie otrzymała tytuł magistra wf, łyżwiarka szybka (169 cm, 62 kg), reprezentantka Pilicy Tomaszów Mazowiecki (1968-1976), wychowanka nauczyciela wf (SP nr 11), trenera i twórcy „sportowego fenomenu Tomaszowa” – Bogdana Drozdowskiego.
Rosła wraz ze sportową potęgą swojego miasta (plejada znakomitych siatkarzy i łyżwiarzy!) stając się cząstką i kontynuatorką jego sukcesów (nauczycielka, trenerka, działaczka). W łyżwiarstwie nie mogła osiągnąć więcej. Na przeszkodzie stawała skutecznie nieco młodsza i wielka rywalka Erwina Ryś-Ferens oraz fakt, że za wcześnie zakończyła karierę sportową, tuż przed definitywnym rozdzieleniem się sprintu, a do biegów krótkich miała wyjątkowe predyspozycje.
Mistrzyni Polski na 500 m (1976) i 8-krotna wicemistrzyni kraju: na 500 m (1974-1975, 1977), 1000 m (1974-1975) i w wieloboju (1974-1975, 1977). Uczestniczka MŚ w wieloboju sprint. 1975 Göteborg – 8 m. i ME 1974 Medeo – 15 m. 4-krotna rekordzistka Polski: 500 m – 45.20 (1972), 42.30 (1976), wielobój sprinterski – 182,255 (1975), 178,825 (1975).
Rekordy życiowe: 500 m – 42.30 (17 grudnia 1976 Medeo), wielobój sprinterski – 176,615 (9 lutego 1975 Inzell). Mistrzyni Sportu.
*1976 Innsbruck: łyżwiarstwo szybkie, 500 m – 14. miejsce na 27 start. z czasem 44.68 (zw. S. Young, USA – 42.76).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 299; Pawlak, Olimpijczycy, s. 203; Porada, Igrzyska, s. 895; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 166, 331; Łyżwiarski jubileusz, s. 207-210, 274; AAWF Warszawa, sygn. D-5783 / S; Wywiad środowiskowy.