MOWLIK PIOTR
nauczyciel wf, trener, bramkarz „wiecznie drugi”, reprezentant Legii (Puchar Polski) i Lecha (mistrz Polski), srebrny medalista olimpijski z Montrealu (1976).
Urodzony 21 kwietnia 1951 w Orzepowicach (Rybnik), absolwent AWF w Poznaniu, nauczyciel wf, trener, piłkarz (178 cm, 82 kg) – bramkarz, wychowanek LZS Orzepowice (1964-1965), zawodnik ROW Rybnik (1965-1970), Unii Racibórz (1970), Legii Warszawa (1971-1977), Lecha Poznań (1977-1983, liga i tytuł mistrza Polski 1983) oraz drużyn USA: Pittsburgh Spirit (1983-1985) i Tacoma Stars (1986-1987). Najdłużej grał w barwach stołecznej drużyny z Łazienkowskiej, w której podczas 6 sezonów ligowych (1972-1977) rozegrał 131 meczów, zdobył m.in. Puchar Polski (1973), godnie wypełniając lukę po Władysławie Grotyńskim. 21-krotny reprezentant Polski (21A) zadebiutował w meczu z Kanadą (1974) i zakończył grę w drużynie narodowej podczas spotkania z Hiszpanią (1981).
Solidny, skoczny, pracowity, przy tym elegancki, spokojny i uśmiechnięty, lubił pojedynki „sam na sam” z napastnikami, ale przegrywał je z posiadającymi znacznie lepsze warunki fizyczne krajowymi rywalami (Jan Tomaszewski). Zawsze sprawny, ofiarny i gotowy był w zasadzie bramkarzem znajdującym się „w zanadrzu” każdego selekcjonera, stąd miał miejsce w kadrze „40” na MŚ ’74 i był w rezerwie wśród „22” wybrańców na MŚ ’82. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Gdy przestał być bramkarzem – został trenerem. Pracował w Olimpii Poznań, Chemiku Bydgoszcz, Warcie i Lechii w Kostrzyniu nad Odrą. Był tam także nauczycielem wf.
*1976 Montreal: bramkarz drużyny piłkarskiej, która w grupie elim. (3 druż.) pokonała Iran 3:2 i zremisowała z Kubą 0:0, zajmując 1. msc w grupie; w ćwierćfin. zwyciężyła KRL-D 5:0, w półfin. wygrała z Brazylią 2:0 i w finale przegrała z NRD 1:3, zdobywając srebrny medal. Mowlik wystąpił dopiero w meczu z NRD, gdy Jan Tomaszewski puścił dwie bramki i sam poprosił, by mógł zejść z boiska. Skład drużyny zob. – Benigier Jan.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 277; EP Fuji: Legia, s. 188, Biało-Czerwoni, t. 20, s. 173, Liga polska, t. 25, s. 187; Duński, Od Paryża, s. 578; Pawlak, Olimpijczycy, s. 175; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 367.