PIEKARSKI PIOTR
podoficer WP, sprinter- średniodystansowiec bydgoskiego Zawiszy, olimpijczyk z Barcelony (1992).
Urodzony 10 kwietnia 1964 w m. Brusy, woj. bydgoskie, absolwent Technikum Samochodowego w Bydgoszczy, lekkoatleta (180 cm, 72 kg) bydgoskiego Zawiszy (1980-1997, trener Sylwester Niebudek) specjalizujący się w biegu na 800m. 9-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1985-1994 (10 startów, 4 zwycięstwa indywidualne) i 9-krotny mistrz kraju: na 800 m (1985, 1988-1991, 1993-1995) i 4×400 m (1988) oraz 2-krotny halowy mistrz Polski: na 400 m (1984) i 800 m (1987) z rekordem życiowym na 800 m – 1.45.20 (9 września 1990 Rieti). Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej odniósł podczas mistrzostw Europy juniorów w Schwechat (1983), gdzie w biegu na 800 m zdobył srebrny medal (1.47.70). Był także medalistą (brązowym) mistrzostw Europy seniorów w Splicie (1990), gdzie przebiegł 800 m w 1.45.76. Uczestnik mistrzostw świata w Tokio (1991) – 5 m. w finale 800 m (1.45.44), 3-krotny uczestnik finału Pucharu Europy, gdzie w biegach na 800 m zajął miejsca: 1985 w Moskwie (2), 1987 w Pradze (7) i 1993 w Rzymie (7). Startował także na Uniwersiadzie w Sheffield (1991), gdzie w biegu na 800 m odpadł w eliminacjach (1.46.86). Podoficer WP. Żonaty (jedno dziecko). Mieszka w Bydgoszczy.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 299; Pawlak, Olimpijczycy, s. 202 (tu błędne dane dot. kariery sportowej); Kurzyński, Mecze mężczyzn 1984-2002 (oprac. niepubl.); MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA , s. 31, 120, 121, 139, 152; Wyniki HMP 1933-2002 (oprac. niepubl.); „Lekkoatleta”, 1992, nr 9, s.18
*1992 Barcelona: 800 m – 1 m. w I przedb. (8 zaw.) z czasem 1.48.51, w III półfin. nie ukończył biegu z powodu dyskw. (zw. w finale W. Tanui, Kenia – 1.43.66).
| « powrót do listy |
