inżynier, pracownik naukowy PW, żeglarz, pływał na Latającym Holendrze, Finnie i Dragonie na którym (wraz z A. Bielaczycem i L. Poklewskim) wziął udział w IO w Monachium (1972).
Urodzony 11 lipca 1940 w Warszawie, syn Tadeusza Stefana (inżynier), absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Zalesiu Dolnym i Politechniki Warszawskiej (1965), gdzie otrzymał tytuł magistra inżyniera elektronika (pracownik naukowy PW), żeglarz (184 cm, 77 kg), reprezentant stołecznego AZS i Yacht Klubu Stali Gdynia (kariera sportowa od 1953). Pierwsze kroki (sportowe) stawiał jako lekkoatleta (LZS Mazowsze, AZS Politechnika). Żeglarstwo zaczął uprawiać na przystani AZS, a jego regatowe zainteresowania sięgają roku 1963, gdy wystartował jako załoga w klasie Latający Holender (FD). W latach następnych startował jako sternik w tej klasie, następnie przesiadł się na Finna, by ponownie wrócić na Latającego Holendra (1970-1972) w załodze Zbigniewa Kani. Ostatecznie na IO w Monachium (1972) wystartował w klasie Dragon. Rok później olimpijska załoga zdobyła międzynarodowe mistrzostwo Szwajcarii (1973).
*1972 Monachium: żeglarstwo, klasa Dragon – 20 m. na 23 start. z wynikiem 106.0 pkt. ( zw. Australia – 13.7 pkt.). Miejsce załogi polskiej w poszczególnych wyścigach: 20-21-17-2-22-21. Partnerami P. byli: A. Bielaczyc i L. Poklewski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 301; Pawlak, Olimpijczycy, s. 205; Porada, Igrzyska, s. 893; Księga 1944-1974, s. 452; APW, nr ind. 50775; Nasi reprezentanci, „Żagle” 1972, nr 8.
