hokeista na lodzie, obrońca, trener, olimpijczyk z Sapporo (1972), Innsbrucku (1976), Lake Placid (1980) i Calgary (1988).
Urodzony 1 lutego 1953 r. w Łodzi, w usportowionej rodzinie Czesława Mariana i Heleny Kasperskiej (czołowa koszykarka i hazenistka ŁKS); absolwent miejscowego Liceum dla Pracujących nr II im. M. Kopernika (1974) i warszawskiej AWF (1981, otrzymał tytuł magistra wf. i uprawnienia trenera II kl. w hokeju na lodzie).
Od najmłodszych lat miał szerokie zainteresowania sportowe (głównie jednak piłkarskie!), uczęszczając do Szkoły Podstawowej nr 46 (o profilu łyżwiarstwa figurowego). Jeździł więc znakomicie na łyżwach , ale rósł zbyt szybko (180cm, 85kg) i o lodowych figurach nie mogło być mowy. Zrezygnował też z futbolu, który od 1965r. uprawiał w zespole MKS Hala Sportowa (mieszkał obok hali). Zwyciężył w końcu autorytet członka rodziny , legendarnego w Łodzi piłkarza i hokeisty , trenera ŁKS Władysława Króla. Dzięki jego sugestiom wybrał hokej. Jako 17-latek (1969) znalazł się w drużynie ŁKS obok takich hokejowych sław, jak Walery Kosy, Kazimierz Chodakowski, Józef Stefaniak, Adam Kopczyński i Leszek Lejczyk. Niebawem stał się jednym ze współtwórców największych osiągnięć łódzkiego hokeja. W barwach ŁKS (do 1982) wystąpił w ok. 1500 spotkaniach , w lidze polskiej w ciągu 12 sezonów rozegrał 420 mecze i strzelił 73 gole. Wzorową postawą sportowca, wszechstronnym już wyszkoleniem (po latach mówiono o kompletnym wyszkoleniu łódzkiego obrońcy, stawiając go za wzór dla młodzieży) zwrócił uwagę trenera reprezentacji Anatolija Jegorowa, debiutując w drużynie narodowej w 1972r. (Sapporo, MŚ Bukareszt). Rozegrał w niej , tworząc pary a Robertem Góralczykiem, Markiem Marcińczakiem i Henrykiem Gruthem , 198 spotkań (1972-89, strzelił 20 goli). Podczas udziału w olimpiadach MŚ rozegrał 78 meczów i strzelił 1 bramkę.
Wielokrotny kapitan polskiej reprezentacji. 11-krotny uczestnik MŚ: (1972) Bukareszt – 7. miejsce (gr.B-1), (1973) Moskwa – 5., (1974) Helsinki, (1975) RFN, (1976) Katowice – 5., (1977) Tokio – 10. (gr.B-2), (1978) Belgrad – 9. (gr.B-1), (1979) Moskwa – 8., (1981) Val Gardena -10. (gr.B-2), (1982) Klagenfurt -11. (gr.B-3), (1989) Sztokholm-7. Chętnie dzielił się wspomnieniami ze swojej bogatej kariery reprezentacji Polski.
Po zakończeniu gry w kraju występował w lidze RFN, reprezentując barwy Eintrachtu Frankfurt (1982-89), po czym szkolił hokeistów Kassel Huskies i Frankfurt Lions. Mieszkał w Niemczech. Był okazem zdrowia, nie stosował żadnych używek , był wzorem sportowego trybu życia , a jednak zaatakowała go nieuleczalna choroba (rak). Długo ją leczył i żył nadzieją. Okazało się że tym razem nie miał żadnych szans. Żonaty (10 maja 1980, Wiesława Stańczykowska), miał córkę (Patrycja urodzona już w Niemczech w 1983).
Zmarł we Frankfurcie 27 stycznia 2000 r., pochowany w Łodzi na cmentarzu przy ul. Ogrodowej.
*1972 Sapporo: członek drużyny hokejowej, która w elim. pokonała RFN 4:0 i w finale po porażkach z CSRS 1:14, Finlandią 1:5, Szwecją 3:5,USA 1:6 i ZSRR 3:9 w turnieju zajęła 6m. (zw.ZSRR). Skład drużyny zob. Batkiewicz Józef.
*1976 Innsbruck: członek drużyny hokejowej, która w elim. pokonała Rumunię 7:4 i w finale po zwycięstwie z CSRS 1:0 (walkower dla Polski, gdyż zawodnik czeski F. Pospisil zażył niedozwolone środki, wynik meczu 7:1 dla Czechosłowacji) i porażkach z ZSRR 1:16, RFN 4:7, Finlandią 1:7, USA 2:7 w turnieju zajęła 6m. (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Chowaniec Stefan.
*1980 Lake Placid: członek drużyny hokejowej, która w grupie elim. (6 zesp.) pokonała Finlandię 5:4 oraz Japonię 5:1 i przegrała z Kanadą 1:5, Holandią 3:5 i ZSRR zajmując 4 m. i w turnieju 7-8 m. (zw. USA). Skład drużyny zob. – Chowaniec Stefan.
*1988 Calgary: członek drużyny hokejowej, która w grupie elim. zremisowała ze Szwecją 1:1 oraz przegrała z Kanadą 0:1, Francją 0:2 (dyskwalifikacja po wygranym meczu 6:2), Szwajcarią 1:4 i Finlandią 1:5, zajmując 5m. w meczu o m.9-10 uległa Austrii 2:3, w turnieju zajmując 10m. (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Adamiec Janusz.