urzędniczka, dyskobolka warszawskiej Gwardii, olimpijka z Montrealu (1976).
Urodzona 30 kwietnia 1951 w Starogardzie Gdańskim, córka Franciszka Juliana i Anny z d. Ronowska, absolwentka szkoły średniej, lekkoatletka (176 cm, 90 kg) miejscowego Włókniarza (1967-1969) i Gwardii Warszawa (1970-1986), wychowanka trenera Domańskiego, podopieczna trenerów: Brunona Jagielskiego i Andrzeja Chewińskiego, specjalizująca się w rzucie dyskiem (także w pchnięciu kulą).
24-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych 1970 -1982 (27 startów, 4 zwycięstwa indywidualne), 5-krotna rekordzistka Polski w rzucie dyskiem (od 59.26 w 1975 do 62.60 w 1976), 3-krotna mistrzyni kraju w rzucie dyskiem (1974, 1976, 1978) i 10-krotna wicemistrzyni Polski (7 w dysku i 3 w kuli). Rekordy życiowe: kula – 16.64 (26 czerwca 1976 Bydgoszcz), dysk – 62.60 (22 czerwca 1976 Bydgoszcz). Uczestniczka m.in. finału Pucharu Europy w Nicei (1975), gdzie zajęła 6 m. z wynikiem 55.74 (zw. F. Mielnik ZSRR – 66.54).
*1976 Montreal: lekkoatletyka, dysk – w elim. zajęła 11 m. z wynikiem 57.76 (min. kwalifik. 55.00), w finale nie wystąpiła na skutek dyskw. (zw. E. Schlaak, NRD – 69.00).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 310; Pawlak, Olimpijczycy, s. 216; Łojewski, Mecze kobiet, s. 11; Kurzyński, Mecze kobiet 1979-2002 (oprac. niepubl.); MP kobiet 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 204, 206, 236, 252; „Lekkoatletyka” , 1976 , nr 10 , s. 29; Poznajmy ich bliżej, Przekroczyć 60 metrów, „Lekkoatletyka”, 1975, nr 9, s. 27-28; USC Starogard Gdańsk, AU 249/1951.