DAWIDOWICZ RYSZARD
mechanik, stolarz okrętowy, kucharz, „długowieczny” torowiec ze Szczecina, 17-krotny mistrz Polski, wicemistrz świata (drużyna 4 km) z Bassano del Grappa (1985), olimpijczyk z Seulu (1988).
Urodzony 11 czerwca 1960 w Starym Czarnowie, syn Adama i Marianny, absolwent Technikum Gastronomicznego w Szczecinie (uprawiał kilka zawodów). Kolarz – torowiec (177 cm, 75 kg) wierny jednemu klubowi – WLKS Gryf Szczecin (1981-1996), wychowanek trenera Waldemara Mosbauera (trener kadry Jerzy Bek). Utrzymywał się w czołówce polskich średniodystansowców na torze przez kilkanaście lat. Jeździł nienagannie technicznie, zawsze był wzorem pracowitości, ambicji i sportowej postawy (także poza torem). Największy sukces (jeden z niewielu w historii polskiego kolarstwa) odniósł w drużynie na MŚ zdobywając srebrny medal w pamiętnym roku 1985 (Piasecki wygrał Wyścig Pokoju i mistrzostwo świata) i nawiązując w ten sposób (po 51 latach) do pięknych tradycji Szymczyka, Langego, Łazarskiego i Stankiewicza (Paryż 1924). 17-krotny mistrz Polski: 1 km (1985, 1987, 1988), 4 km ind. (1982, 1984, 1988, 1990, 1991, 1995), 4 km druż. (1983-1990); 8-krotny wicemistrz: 1 km (1986, 1989, 1990), 4 km ind. (1981, 1983, 1992, 1993), sprint olimpijski (1996) i 2-krotny brązowy medalista MP: 4 km ind. (1987, 1996). Aż 9 razy startował na torowych MŚ (1981, 1982, 1983, 1985, 1986, 1987, 1990, 1991, 1993) gdzie wywalczył m. in. srebrny medal w Bassano del Grappa (1985) w wyścigu na 4 km w druż. na dochodzenie wraz z M. Turowskim, A. Sikorskim i L. Stępniewskim. W pozostałych startach na 4 km zajął m. in. następujące miejsce: ind. – 1982 /6/, 1983 /6/, 1987 /5/, 1990 /7/, 1991 /12/ i druż. – 1986 /5/, 1987 /9/, 1990 /14/. Triumfator zawodów o Wielką Nagrodę Europy w wyścigu druż. na 4 km (1985) wraz z A. Sikorskim, L. Stępniewskim i M. Turowskim. Rekordzista Polski. 4-krotnie poprawiał najlepszy wynik w konk. ind. na 4000 m. Najszybciej pokonał ten dystans na krytym torze w Moskwie (19.08.1984) – 4.36.973. Należał także do drużyny (reprezentacja), która 5-krotnie poprawiała najlepszy wynik na 4000 m, który wynosił 4.16.75 (26.08.1985 Bassano del Grappa). W rankingu (zorganizowanym z okazji 100-lecia polskiego kolarstwa) najlepszych torowców w Polsce (1921-1986) zajął 12 m. Zasłużony Mistrz Sportu. Żonaty (ma syna). Mieszka w Szczecinie.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 178; Pawlak, Olimpijczycy, s. 57 (cząstkowe dane dot. kariery sportowej); Tuszyński, Złota księga, s. 132; Wasyliszyn, Jubileuszowe asy, s. 61; Marcinek, Sportowe asy, s. 150; Latuszkiewicz, Zielone bractwo, s. 13-14; Tuszyński, Od Dynasów, s. 449, 488-490; Tuszyński, 100 lat WTC, s. 425 i dalsze.
*1988 Seul: 4000 m na dochodzenie ind. – w 1/8 zwyciężył G. Curucheta Argentyna w czasie 4.42.03, w ćwierćfin. przegrał z D. Woodsem Australia w czasie 4.39.44, odp. z konk. zajmując 5 m. (zw. G. Umaras ZSRR – 4.32.0); 4000 m na dochodzenie druż, – w ćwierćfin. Polacy przegrali z Francją w czasie 4.22.50, odp. z konk. zajmując 7 m. (zw. ZSRR – 4:13.31). Partnerami w drużynie byli: J. Halupczok, A. Sikorski i M. Turowski.
| « powrót do listy |