nauczyciel wf, trener, brązowy medalista olimpijski w 10-boju (1972).
Urodzony 29 marca 1947 w Boskiej Woli, woj. kieleckie, (syn Jana). Ukończył Technikum Mechaniczne dla Pracujących w Pruszkowie i AWF w Poznaniu (1974), gdzie otrzymał tytuł mgr wf (specjalność sport). Świetnie zbudowany (184 cm, 81 kg) uprawiał różne sporty (piłkę ręczną w Warszawiance, koszykówkę w Polonii, akrobatykę w DKS na Targówku), wszystko się przydało, kiedy wszechstronnie uzdolniony ruchowo chłopiec uległ namowom trenera Włodzimierza Puzio i został dziesięcioboistą (trener chciał go tylko nauczyć biegu przez płotki). Zawodnik warszawskiej Gwardii (1965-1980), podopieczny trenerów: Sławomira Nowaka i Andrzeja Mankiewicza, fanatycznie oddany swojej dyscyplinie sportu i robiący szybkie postępy, głównie chyba ze względu na bliskość areny igrzysk, został włączony ” na trzeciego” (Skowronek, Janczenko) do olimpijskiej ekipy udającej się do Monachium (1972). Ślepy los sprawił, że kontuzja (w czasie biegu przez płotki) zabrała prawie pewny medal Skowronkowi (dwa lata później został mistrzem Europy w Rzymie), Janczenko (po 9 konkurencjach był trzeci) po raz kolejny nie wytrzymał trudów biegu na 1500 m. i medal zdobył „ten trzeci”, zawsze walczący do końca Katus.
3-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1970-1971 (3 starty, 1 zwycięstwo), 3-krotny mistrz kraju w 10-boju (1974, 1975, 1978) i 4-krotny wicemistrz (1969, 1973, 1976, 1979). Poza tym był 2-krotnym uczestnikiem mistrzostw Europy (1971, 1974) zajmując w Rzymie (1974) – 5. msc i 3-krotnym uczestnikiem finału Pucharu Europy (1973, 1975, 1977), gdzie najlepsze 3. msc zajął w Bydgoszczy (1975). Rekordy życiowe: 100 m – 10.6 (22 czerwca 1972 Warszawa), 110 m pł – 13.7 (17 sierpnia 1972 Warszawa) i 13.86 (14 lipca 1975 Warszawa), tyczka – 4.70 (23 lipca 1972 Warszawa) i 10-bój – 7977/7994 (13 czerwca 1976 Spała). Na początku lat osiemdziesiątych wyemigrował do USA (Los Angeles), gdzie był trenerem (Santa Monica College), elektrykiem, robotnikiem i uprawiał inne zawody. Wraca jeszcze do ukochanej lekkoatletyki, kiedy przygotowuje się do mistrzostw świata weteranów. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1972 Monachium: lekkoatletyka, 10-bój – 3. na 33 start. z wynikiem 7984 (zw. N. Awiłow, ZSRR – 8454) – zdobywając brązowy medal. Wyniki indywidualne Katusa: 100 m – 10.89, w dal – 7.09, kula – 14.39, wzwyż – 1.92, 400 m – 49.10, 110 m pł -14.41, dysk – 43.00, tyczka – 4.50, oszczep – 59.96, 1500 m – 4.31.9.
*1976 Montreal: lekkoatletyka, 10-bój – 12. na 38 start. z wynikiem 7616 (zw. B. Jenner USA – 8618 RŚ). Wyniki ind. Katusa: 100 m – 11.06, w dal – 7.04, kula – 13.48, wzwyż – 1.84, 400 m – 49.87, 110 m pł – 14.51, dysk – 42.28, tyczka – 4.50, oszczep – 57.54, 1500 m – 4.47.00.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 224; Pawlak, Olimpijczycy, s. 113; Duński, Od Paryża, s. 311-312 (tu błędny dzień urodzenia 20 marca i błędnie miejsce 4 na ME w Rzymie w 1974); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 43, 328; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 45, 48 ,78, 119, 123, 157; MES , t. 1, s. 266; „Lekkoatletyka” , 1972, nr 11, s.19, 1976, nr 10, s. 24; Mistrovstvi Evropy 1934-1974, s.144; AAWF Poznań, nr dypl. 585.
