trener, szablista, jeden z „cudownych dzieci” Janosa Keveya, dwukrotny srebrny (1956, 1960) i brązowy (1964) medalista olimpijski w drużynie, wybitny trener we Włoszech.
Urodzony 24 marca 1934 w m. Gołogóry, pow. Złoczów, syn Kazimierza i Anny, absolwent Technikum Budownictwa Komunalnego w Zabrzu (1952) i warszawskiej AWF (1966), gdzie otrzymał tytuł magistra wf.
Szablista (174 cm / 75 kg): Piasta Gliwice 1949-1954 (wychowanek trenera Antoniego Sobika), Baildonu Katowice (1955-1960) i Legii Warszawa (1961-1966), który wyrastał na szermierza wielkiej klasy pod okiem węgierskiego fechtmistrza J. Keveya i nieco w cieniu swoich znakomitych kolegów (Pawłowski, Zabłocki).
Wicemistrz Polski (1957) i 5-krotny drużynowy mistrz kraju w szabli (1962-1966). Trzykrotny mistrz świata (także w drużynowym turnieju w szabli): z Budapesztu (1959), Turynu (1961) i Gdańska (1963). Po zakończeniu kariery sportowej: działacz PZS, członek zarządu, zastępca kierownika wyszkolenia, trener kadry szablistów.
Był także szkoleniowcem w klubach: Baildon Katowice, AZS Warszawa (1964-1968), a następnie wyjechał do Włoch. Był tam najpierw szkoleniowcem klubu Unione Sportive Padwa, a następnie trenerem kadry narodowej. Pod jego kierunkiem Włosi zdobyli tytuł mistrzów olimpijskich w Monachium (szabla drużynowa), a jego wychowankowie wywalczyli tytuły mistrzów świata (Michaele Maffei, Mario Aldo Montano).
Zasłużony Mistrz Sportu (1962) odznaczony m.in. (wielokrotnie) złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim OOP.
Zmarł 11 stycznia 2015 roku w Padwie.
*1956 Melbourne: szermierka, szabla druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polacy pokonali W. Brytanię 12:4 (Zub nie walczył), w półfin. (3 druż.) zwyciężyli USA 10:6 (nie walczył), w grupie finałowej (4 druż.) wygrali z ZSRR 9:7 (1 zw.), Francją 10:6 (nie walczył) oraz ulegli Węgrom 4:9 (nie walczył) zdobywając srebrny medal (zw. Węgry). Partnerami w drużynie byli: M. Kuszewski, E. Ochyra, J. Pawłowski, A. Piątkowski i W. Zabłocki.
*1960 Rzym: szermierka, szabla ind. – 2. msc w pierwszej grupie elim. (5 zaw.) z 3 zw., 1. msc w drugiej grupie elim. (6 zaw.) z 4 zw., 4. msc w grupie ćwierćfin. (6 zaw.) z 2 zw., odp. z konk.; szabla druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polacy zwyciężyli Austrię 9:3 (3 zw.) i Japonię 14:2 (4 zw.), w ćwierćfin. pokonali ORO/RFN 9:2 (1 zw.), w półfin. wygrali z USA 9:3 (nie walczył), w finale ulegli Węgrom 7:9 (nie walczył) zdobywając srebrny medal. Partnerami w drużynie byli: M. Kuszewski, E. Ochyra, J. Pawłowski, A. Piątkowski i W. Zabłocki.
*1964 Tokio: szermierka, szabla druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polacy pokonali Iran 16:0 (4 zw.), w ćwierćfin. zwyciężyli ORO/RFN 9:6 (0 zw.), w półfin. przegrali z ZSRR 7:9 (nie walczył), a w pojedynku o miejsca 3-4 wygrali z Francją 8:8, w trafieniach 58:60 (1 zw.), zdobywając brązowy medal (zw. ZSRR). Partnerami w drużynie byli: E. Ochyra, J. Pawłowski, A. Piątkowski i W. Zabłocki.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 378-379; Pawlak, Olimpijczycy, s. 299; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 86; MES, t. 2, s. 675; Borzęcki, Białą bronią, s. 8, 14, 150 i dalsze; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 75, 88, 92 i dalsze; AAWF Warszawa, sygn. D-1442 / S.