urzędniczka, czołowa płotkarka i sprinterka okresu międzywojennego, olimpijka z Los Angeles (1932).
Urodzona 20 listopada 1909 w Warszawie, córka Józefa i Stanisławy Gajewskiej, po ukończeniu miejscowej pensji Kazimiery Kochanowskiej (1921-1929) rozpoczęła pracę w Polskiej Akcyjnej Spółce Telefonicznej (telefonistka). Ze sportem zetknęła się na pensji namówiona przez lekarkę szkolną p. Betherovą, po czym w IV klasie gimnazjalnej (1925) wstąpiła do Sokoła Grażyny Warszawa, gdzie tajniki gimnastyki poznawała dzięki Felicji Tryburskiej, a zajęcia lekkoatletyczne prowadził Kazimierz Weyrauch.
Karierę sportową kontynuowała w stołecznych klubach: Legii (1927-1931) i AZS (1932-1933). Największe sukcesy odniosła w biegach płotkarskich. Medalistka III Kobiecych Igrzysk Światowych w Pradze w 1930 (3 m. w finale sztafety 4×100 m wraz z A. Hulanicką, M. Freiwaldówną i S. Walasiewiczówną), była 8-krotną reprezentantką Polski w meczach międzypaństwowych (1927-1932), 9-krotną rekordzistką kraju (w biegach płotkarskich i sztafetach) i 6-krotną mistrzynią kraju: w biegu na 80 m pł (1927, 1930-1933) i na 100 m (1930).
Rekordy życiowe: 80 m pł – 12.4 (12 czerwca 1932 Katowice), skok wzwyż – 1.40 (10 czerwca 1928 Warszawa), 100 m – 12.8 (30 sierpnia 1930 Warszawa), 200 m – 27.7 (8 września 1929 Warszawa).
Wyszła za mąż (1936) za wybitnego szermierza – olimpijczyka Tadeusza Friedricha (dwie córki Irena i Anna). W czasie okupacji przebywała w Warszawie. W listopadzie 1944 wyjechała wraz z mężem do Krakowa, gdzie mieszkała aż do śmierci.
Zmarła 5 czerwca 1996 r.
*1932 Los Angeles: lekkoatletyka, bieg na 80 m ppł – 4 m. w przedb. (4 zaw.) z wynikiem 12.4 odp. z konk. (zw. M. Didrikson, USA – 11.7).
Bibl.: Indeks lekkoatletek II RP; Wyniki mistrzostw Polski; Encyklopedia statystyczna LA, s. 252; Głuszek, Leksykon 1999, s. 316 (tu brak daty śmierci); Pawlak, Olimpijczycy, s. 224 ( tu błędy dot. kariery sportowej i brak daty śmierci); Wryk, Akademicki, s. 205 i dalsze; USC Kraków, AZ 3143/96.
