przedsiębiorca, łyżwiarka figurowa, małżonka i partnerka Mariusza Siudka w parach sportowych, medalistka mistrzostw świata i Europy, olimpijka z Nagano (1998), Salt Lake City (2002), Turyn (2006).
Urodzona 9 września 1975 w Krakowie, absolwentka Liceum w Zespole Szkół Ogólnokształcących Mistrzostwa Sportowego w Oświęcimiu (1994), studentka krakowskiej AWF (indywidualny tok studiów). Łyżwiarka figurowa (155 cm, 44 kg) startująca w parach sportowych (partnerka J. Komendery do 1994 i M. Siudka od 1995), reprezentantka Krakowianki (do 1992) i Unii Oświęcim (od 1995). Ojciec (kapitan WP, wielki entuzjasta łyżwiarstwa) zaprowadził ją na lodowisko, gdy chodziła do przedszkola. Zdała wstępny egzamin do szkółki łyżwiarskiej, uznana za zdolną i pod okiem trenera Edwarda Augustyńskiego rozpoczęła ciężką harówkę, która nie dała spodziewanych wyników i nie została dobrą łyżwiarkę. Była jednak uparta.
Gdy miała 18 lat spróbowała jeszcze raz. Tym razem w Oświęcimiu, gdzie trener Iwona Mydlarz-Chruścińska potraktowała ją wyjątkowo życzliwie. Otrzymała miejsce w internacie i przydzielono jej partnera (Janusz Komendera), gdyż na jazdę solową była już… za stara. Ale i w parach sportowych wyniki miała przeciętne. Dopiero przypadkowe stwierdzenie (sugestia sędziny Anny Sierockiej), że „idealnie pasuje do Mariusza Siudka” zdecydowało o jej przyszłej wielkiej karierze z nowym, danym przez los partnerem, który został również jej mężem (13 maja 2000). Para idealna: on prawie 190 cm wzrostu, ona zaledwie 44 kg wagi plus ogromna, prawie codzienna praca sprawiły, że po 21 latach treningu (on) i 19 latach szkolenia (ona) zdobyli pierwsze medale mistrzostw Europy i świata. Mimo, że on to ogromny spokój wewnętrzny, wyjątkowa cierpliwość, duża ambicja i ciągłe pragnienie sukcesów, a ona… to jeden wielki kłębek nerwów. Ktoś powiedział, że są jak ogień i woda, a mimo wszystko działając na zasadzie przeciwieństw, przyciągając się, tworzą lodowe spektakle, które wzbudzają podziw nie tylko widzów, ale czasem także sędziów.
7-krotna mistrzyni Polski (1995-1999, 2002, 2003), uczestniczka MŚ: 1995 Birmingham -16, 1996 Edmonton -13, 1997 Lozanna – 8, 1998 Minneapolis – 5, 1999 Helsinki – 3 m. i brązowy medal; 2000 Nicea – 5, 2001 Vancouver – 6, 2002 Nagano – 6, 2003 Waszyngton – 7, uczestniczka ME: 1994 Kopenhaga -18, 1995 Dortmund – 9, 1996 Sofia – 6, 1997 Paryż – 7, 1998 Mediolan – 4, 1999 Praga – 2 m. i srebrny medal, 2000 Wiedeń – 2 m. i srebrny medal, 2001 Bratysława – nu., 2002 Lozanna – 4, 2003 Malmö. Poza tym: srebrna (2001) i brązowa medalistka Igrzysk Dobrej Woli (1998) i srebrna medalistka Uniwersjady 1995. Czołowe lokaty w innych wielkich zawodach: ISU Grand Prix 2001- 4, Trophee Lalique 1999-3, 2000 – 3, NHK Trophy 1999-3 i Skate Israel 1998-1. Olimpijka (1998, 2002). W plebiscycie „PS” na najlepszych sportowców roku dwukrotnie kandydowali do dziesiątki: 1999 – 13 m., 2000 – 18.
*1998 Nagano: łyżwiarstwo figurowe, pary sportowe – 10 m. na 20 start. z notą 16.0 pkt. (zw. O. Kazakowa – A. Dmitriew Rosja – 1.5). Partnerem był M. Siudek.
*2002 Salt Lake City: łyżwiarstwo figurowe, pary sportowe – 7 m. na 20 start. z notą 11.0 pkt. (zw. J. Sale i D. Pelletier Kanada oraz J. Bierieżna i A. Sicharulidze Rosja – decyzją ISU przyznano dwa złote medale). Partnerem był M. Siudek.
*2006 Turyn: łyżwiarstwo figurowe, pary sportowe – 9. m.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 373; Pawlak, Olimpijczycy, s. 294; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 234 (tu błędna data urodzenia 19 września), 299, 307, 309, 314-315; Piruetem przez historię, s. 17-20, 24; AAWF Kraków, nr alb. 12528; Wywiad środowiskowy.