Stanisław Gazda

GAZDA STANISŁAW

mistrz stolarski, jeden z najlepszych szosowców lat sześćdziesiątych, mistrz Polski, triumfator Tour de Pologne (1963), trzeci kolarz Wyścigu Pokoju (1962) i szósty IO w Rzymie (1960).

Urodzony 11 maja 1938 w Pszczynie, syn Józefa i Franciszki, absolwent zasadniczej szkoły zawodowej (mistrz stolarski, instruktor sportu). Kolarz szosowy (166 cm, 69 kg) Startu Bielsko 1955-1973 (podczas służby wojskowej 1959-1960 reprezentował barwy Floty Gdynia). Podopieczny szkoleniowców: Janusza Warchoła, Jerzego Pancka, Zygmunta Wisznickiego i Władysława Wandora. Obok Jana Kudry, czołowy polski kolarz lat sześćdziesiątych. Niski, krępy, silny, waleczny i wytrzymały był ozdobą każdego wyścigu. Nie umiał tylko jeździć na czas. Mistrz Polski w przełajach (1961), zdobywał też 3-krotnie srebrny medal MP: szosa ind. (1961), szosa druż. (1960, 1965). Triumfator Tour de Pologne (1963) w pozostałych startach zajął następujące miejsca: 1958 /3/, 1959 /2/, 1965 /6/, 1967 /7/, 1972 /3/. 6-krotny uczestnik Wyścigu Pokoju: 1959 /16/, 1960 /5/, 1961 /20/, 1962 /3/, 1964 /13/, 1965 /18/ i 5-krotny MŚ (1960, 1961, 1962, 1963, 1964), gdzie w wyścigu ind. najlepsze miejsce /13/ wywalczył w 1960 /Karl-Marx-Stadt/. W tym samym roku podczas IO w Rzymie zajął (także w wyścigu ind.) 6 m. co było jego życiowym sukcesem (i najlepszym miejscem Polaka podczas IO). Brat, także świetnego kolarza – Kazimierza (przedwcześnie zmarłego). Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. Złotym Krzyżem Zasługi.

Zmarł 29 października 2020 roku w Rybniku.

*1960 Rzym: kolarstwo, szosa ind. (175,38 km) – 6 m. na 76 start. z czasem 4:20.57,20 (zw. W. Kapitonow ZSRR – 4:20.37,00).

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 194; Pawlak, Olimpijczycy, s. 76; MES, t. 1, s. 172; Porada, Igrzyska, s. 292, 851; Iskier przewodnik, s. 215; Gebert, Poczet olimpijczyków, s. 105; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 57-58; Tuszyński, Wyścig Pokoju 1948-2001, s. 159; Tuszyński, 70 lat Tour de Pologne, s. 178-185; Tuszyński, Złota księga, s. 228; Tuszyński, Od Dynasów, s. 303; Tuszyński, 100 lat WTC, s. 241 i dalsze.

« powrót do listy