Stanisław Łukaszczyk




ps. „Zbójnik”, rolnik, przewodnik tatrzański, biathlonista z Murzasichla, brązowy (1965) i srebrny (1966) medalista mistrzostw świata, olimpijczyk z Grenoble (1968).

Urodzony 13 lipca 1944 w Murzasichlu, wykształcenie podstawowe, rolnik. Narciarz (184 cm, 82 kg), biathlonista, reprezentant SNPTT i WKS Zakopane, podopieczny trenerów Józefa Zubka (klub) i  Stanisława Zięby (kadra). Jeden z grupy biathlonistów, którzy w połowie lat sześćdziesiątych awansowali do światowej czołówki. Mistrz (1968) i wicemistrz Polski (1970) w sztafecie 4 x 7,5 km należał też do reprezentacyjnej sztafety (20 km), która podczas MŚ w norweskim Elverum (1965) zdobyła pierwszy w historii biathlonu medal dla Polski (wraz z S. Szczepaniakiem, J. Rubisiem i J. Gąsienicą-Sobczakiem).

W tym samym składzie zdobył też (4 x 7,5 km) srebrny medal MŚ 1966 w Garmisch Partenkirchen. Uczestniczył też w MŚ 1967 Altenberg: 39 m. (20 km), 6 m. (4 x 7,5 km), 1969 Zakopane: 12 m. (20 km), 6 m. (4 x 7,5 km), 1970 Oestersund: 22 m. (20 km), 6 m. (4 x 7,5 km). 2-krotny wicemistrz Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych: 1967 Obersdorf (20 km, 4 x 7,5 km). Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako strażnik wysokogórski TPN w rejonie Doliny Pięciu Stawów Polskich (1970-1971), a następnie, do 1987 jako ratownik górski GOPR. W latach 1982-1987 pełnił funkcję Naczelnika Grupy Tatrzańskiej GOPR. Jest też przewodnikiem tatrzańskim, instruktorem ratownictwa i narciarstwa. Mistrz Sportu, odznaczony m. in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

*1968 Grenoble: biathlon, 20 km ind. – 8 m. na 60 start. z czasem 1:20.28,1, w tym 4 minuty karne za 4 niecelne  strzały (zw. Norweg M. Solberg – 1:13.45,9, w tym wszystkie strzały celne); druż. 4 x 7,5 km – 4 m. na 14 start. z czasem 2:20.19,6 i 4 strzały niecelne (zw. ZSRR – 2: 13.02,4 i 2 strzały niecelne). Wynik Ł. – 34.01,9. Partnerami w sztafecie byli: A. Fiedor ( 36.40,0), J. Różak (36.46,3 ) i S. Szczepaniak (32.50,8).

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 262; Pawlak, Olimpijczycy, s. 157; MES, t. 2, s. 104; Porada, Igrzyska, s. 867; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 129, 250, 252; Szatkowski, 50 lat  WKS Zakopane, s. 27, 78-83.