inżynier, chodziarz z Warszawy, olimpijczyk z Moskwy (1980).
Urodzony 28 stycznia 1957 w Warszawie, syn Tadeusza i Zofii Wyrzykowskiej ukończył miejscowe Technikum Samochodowe (1977) i Wydział Samochody i Maszyny Robocze PW (1986), gdzie otrzymał tytuł magistra inżyniera (specjalność: samochody i ciągniki). Chodziarz stołecznej Polonii (1973-1988), podopieczny trenerów: Mieczysława Długoborskiego (klub) i Eugeniusza Ornocha (kadra chodów).
1-krotny reprezentant Polski w meczu międzypaństwowym 1984 (1 start w chodzie na 10 km), mistrz Polski w chodzie na 20 km (1982) i rekordzista kraju w chodzie na 30 km – 2:20.48.9 (24 września 1978 Warszawa). Rekordy życiowe: 20 km (szosa) – 1:24.39 (24 września 1983 Bergen) i 50 km (szosa) – 3:54.42 (1 czerwca 1980 Podebrady ). 3-krotny uczestnik Pucharu Świata (1979, 1981, 1983) i mistrzostw Europy (1978). Mistrz sportu, odznaczony m. in. Srebrnym Krzyżem Zasługi.
*1980 Moskwa: lekkoatletyka, chód 50 km – 7 m. na 28 start. z czasem 4:07.07.0 (zw. H. Gauder NRD – 3:49.24.0).
Bibl.: Głuszek , Leksykon 1999, s. 310; Pawlak, Olimpijczycy, s. 215; Kurzyński, Mecze mężczyzn 1984-2002 (oprac. niepubl.); MP mężczyzn 1945-2001 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 83, 85, 111, 139; „Lekkoatletyka” , 1980, nr 10, s. 15; APW , nr ind. 107270.
