kierowca, instruktor, narciarz z Kościeliska, olimpijczyk z Innsbrucku (1964).
Urodzony 26 stycznia 1929 w Kościelisku, absolwent zasadniczej szkoły zawodowej (kierowca), instruktor. Narciarz wszechstronny (171 cm, 74 kg), biegacz, kombinator norweski, biathlonista, wychowanek WKS Zakopane (1950-1964) i trenera Stanisława Zięby (biathlon, kadra) oraz Mariana Woyny-Orlewicza (biegi narciarskie, klub). 2-krotny mistrz Polski w sztafecie 4 x 10 km (1951, 1954) i wicemistrz kraju w kombinacji norweskiej (1952).
Uczestnik biathlonowych MŚ: 1958 Saalfelden: 14 m. (20 km), 4 m. (4×7,5 km); 1961 Umea: 19 m. (20 km), 5 m. (4×7,5 km) i brązowy medalista I Zimowej Spartakiady Armii Zaprzyjaźnionych (1961 Zakopane) w biegu patrolowym 25 km. Mistrz Sportu. Działacz i sędzia sportowy, ochotniczy ratownik GOPR.
*1964 Innsbruck: biathlon, 20 km ind. – 35 m. na 50 start. z czasem 1:40.52,1, w tym 8 minut karnych za 4 strzały niecelne (zw. W. Melanin, ZSRR – 1:20.26,8. w tym wszystkie strzały celne).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 335; Pawlak, Olimpijczycy, s. 246; Porada, Igrzyska, s. 857; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 204, 391, 396; Szatkowski, 50 lat WKS Zakopane, s. 75-78; USC Kościelisko, pismo z 14.11.2003 (nie figuruje w księdze urodzeń tamt. USC).
