instruktor i propagator boksu w Białymstoku, olimpijczyk z Amsterdamu (1928).
Urodzony 2 lipca 1908 w Berlinie (syn Jana i Władysławy ), gdzie w tamtejszym klubie Heros (1922) zapoznał się z boksem, który po powrocie do kraju uprawiał w: Wielkopolskim Klubie Bokserskim Poznań (1924), Warcie Poznań (1925-1930), Legii Warszawa (1930) i Warszawiance (1931-1933). W czasie kariery zawodniczej stoczył 156 walk (126-11-19). Był m. in. 3-krotnym indywidualnym mistrzem Polski: w wadze muszej (1925) i koguciej (1928 , 1929) i 1-krotnym drużynowym mistrzem kraju w składzie poznańskiej Warty (1927). 4-krotnie reprezentował Polskę w meczach międzypaństwowych (1928-1929) odnosząc 3 zwycięstwa (debiut w 1928 z Austrią, kiedy w wadze koguciej pokonał Csappaka). Po zakończeniu kariery sportowej (1933) był instruktorem boksu w Warszawie. Znaczne zasługi położył w propagowaniu pięściarstwa na terenie Białegostoku. Jego wychowankami byli czołowi w latach trzydziestych pięściarze tego okręgu – Górecki, Piotrowicz i Maj. Po wojnie był trenerem Żyrardowianki.
Zmarł w Żyrardowie 10 marca 1957 r. i tam też jest pochowany.
*1928 Amsterdam: boks, waga kogucia – w pierwszej kolejce przegrał z Chilijczykiem Osvaldo Martinezem i odpadł z turnieju (zw. V. Tamagnini, Włochy).
Bibl.: Kurzyński, Tysiąc wspaniałych (1), s. 48-49 (tu data urodzenia: 11.06.1908); Głuszek, Leksykon 1999, s. 197 (tu brak dokładnej daty urodzenia, błędny dzień śmierci i nieprawdziwy bilans walk w karierze sportowej); Pawlak, Olimpijczycy, s. 80 (podobne błędy jak wyżej); USC Żyrardów, AZ 99 /1957; Uwaga: przez wiele lat używano błędnej pisowni nazwiska Głon).
