TKACZ ANDRZEJ JÓZEF
|
ps. „Bocian”, trener, hokeista, reprezentacyjny bramkarz, mistrz (2) i reprezentant Polski (145), olimpijczyk z Sapporo (1972) i Innsbrucku (1976).
Urodzony 20 września 1946 w Trzciance, syn Jana Wojciecha i Heleny Kubackiej, absolwent katowickiej AWF (1976), gdzie otrzymał tytuł magistra wf i uprawnienia trenera II kl. Hokeista (176 cm, 67 kg), bramkarz, wychowanek Polonii Bydgoszcz (1959-1964), a następnie zawodnik GKS Katowice 1965-1977 (będąc zawodnikiem tego klubu osiągnął wszystkie największe sukcesy sportowe), niemieckich HC Hoheeneus (1977-1978) i Stuttgart (1978-1979), austriackich FEH Feldkirch (1979-1980) i Kitzbühel HC (1981-1982) oraz szwajcarskiego ZSC ZHC Zurich (1980-1981). 2-krotny mistrz (1968, 1970) i 2-krotny wicemistrz Polski (1967, 1969) także dwukrotnie zdobywał Złoty Kij redakcji „Sportu” dla najlepszego hokeisty w kraju (1975, 1976). 2-krotny olimpijczyk (1972, 1976) i uczestnik 8 turniejów o MŚ: 1967 Wiedeń – 9 m. (gr. B-1), 1969 Ljubljana – 8 m. (gr. B-2), 1970 Sztokholm – 6 m., 1971 Berno, Lyss – 8 m. (gr. B-2), 1974 Helsinki – 5 m., 1975 RFN – 5 m., 1976 Katowice – 7 m., 1977 Tokio – 10 m. (gr. B-2) rozegrał w sumie w drużynie narodowej (1967-1978) – 145 spotkań. Najlepszy bramkarz turnieju o MŚ gr. B (1969). Uchodził za jednego z najlepszych polskich bramkarzy (obok Walerego Kosyla) obdarzonego dużym refleksem i umiejętnością przewidywania poczynań rywali. Zasłużony Mistrz Sportu. Po ukończeniu kariery sportowej i studiów, szkoleniowiec. Miał opinię „najlepszego polskiego trenera ligowego”. Był też trenerem polskiej kadry narodowej (1997). Szkolił także na terenie Niemiec i Austrii. Dyrektor sportowy Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Sosnowcu. Namiętny palacz. Żonaty (Alicja Stanikowska), ma 2 synów: Wojciecha (1969), olimpijczyka, czołowego polskiego hokeisty ostatniej dekady i Rafała (1985), utalentowanego juniora Zagłębia Sosnowiec, wicemistrza Polski w tej kategorii wiekowej.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 351; Pawlak, Olimpijczycy, s. 265; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 83; MES, t. 2, s. 562-563; Porada, Igrzyska, s. 879, 894; Domański, Śladem, s. 194; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 213, 285, 288; USC Trzcianka, AU 169/1946 (6.05.2003); AAWF Katowice, nr dypl. 687.
*1972 Sapporo: bramkarz drużyny hokejowej, która w elim. pokonała RFN 4:0 i w finale po porażkach z CSRS 1:14, Finlandią 1:5, Szwecją 3:5, USA 1:6 i ZSRR 3:9 zajęła w turnieju 6 m. (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Batkiewicz Józef.
*1976 Innsbruck: bramkarz drużyny hokejowej, która w elim. pokonała Rumunię 7:4 i w finale po zwycięstwie z CSRS 1:0 (walkower dla Polski, gdyż zawodnik czeski F. Pospisil zażył niedozwolone środki, wynik meczu 7:1 dla Czechosłowacji) i porażkach z ZSRR 1:16, RFN 4:7, Finlandią 1:7 i USA 2:7 zajęła w turnieju 6 m. (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Chowaniec Stefan.
| « powrót do listy |
