gen. bryg. Wojska Polskiego, strzelec, uczestnik IO w Paryżu (1924).
Urodzony 2 stycznia 1875 w Stulsku pow. Żydaczów świadectwo dojrzałości otrzymał w gimnazjum lwowskim po czym ukończył Wojskową Akademię Techniczną i wyższy kurs inżynierski przy Szkole Wojennej w Wiedniu (major armii austriackiej). W Wojsku Polskim – zastępca szefa sztabu Armii „Wschód”, następnie szef sztabu 12 DP i 2 Armii (1918-1919). Przez kolejne lata (1921-1924) oficer sztabu Inspektoratu Armii. W randze pułkownika był członkiem kierownictwa polskiej ekipy olimpijskiej Paryż 1924, zarazem delegatem Ministerstwa Spraw Wojskowych i… zawodnikiem.
15 sierpnia 1924 mianowany generałem brygady był w latach 1924-1927 dowódcą 12 DP w Tarnopolu po czym przeszedł w stan spoczynku (30 kwietnia 1927). Autor m.in. książki Sport strzelecki i jego trening (1926). Odznaczony Krzyżem VM V kl. i czterokrotnie Krzyżem Walecznych. Żonaty z Ireną Sobolewską miał dwoje dzieci (Irena i Tadeusz).
Zmarł 6 maja 1946 w Krakowie i jest pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
*1924 Paryż: strzelectwo sportowe, pistolet szybkostrzelny do sylwetek – 18 strzałów, 3 serie po 6 strzałów, 25 m – 21 m. na 55 start. z wynikiem 16 pkt., który uzyskało 6 innych strzelców (zw. H. M. Bailey, USA – 18 pkt.).
Bibl.: Słownik WF, 1989, z. 2, s.134-135 (Michał Słoniewski); Łoza, Czy wiesz, s. 468; Głuszek, Leksykon 1999, s. 271; Kryska -Karski, Generałowie, s. 102; Pawlak, Olimpijczycy, s. 168.
