st. chor. sł. st. WP, trener i sędzia sportowy, zapaśnik stylu klasycznego, olimpijczyk z Moskwy (1980), szkoleniowiec warszawskiej Legii.
Urodzony 20 października 1956 w Gdańsku, syn Albina i Krystyny Dobrzyńskiej, absolwent miejscowego Technikum Elektrycznego i 3-letnich studiów trenerskich w Instytucie KF filii poznańskiej AWF w Gorzowie Wlkp. (1991), gdzie uzyskał dyplom trenera II kl. w zapaśnictwie.
Zawodnik (178 cm, 74 kg) stylu klasycznego (waga półśrednia 74 kg), reprezentant miejscowej Spójni (1970-1985, pierwszy trener: Tadeusz Chrupcała) i Legii Warszawa (trenerzy: Bolesław Dubicki, Janusz Tracewski).
Mistrz Polski wagi półśredniej 1981, brązowy medalista ME juniorów (1976) i finalista MŚ 1981 (5.). Dobrze wyszkolony technicznie nie był jednak zapaśnikiem o mocnej „konstrukcji” psychicznej i fizycznej (stąd poza startem olimpijskim w Moskwie brak znaczących wyników na arenie międzynarodowej). Sukcesy odnosi natomiast jako szkoleniowiec wojskowego klubu z Łazienkowskiej (był wieloletnim asystentem B. Dubickiego, zastępował go w zajęciach na macie, ma duży udział w przygotowaniach do występów olimpijskich A. Wrońskiego).
Mistrz Sportu. W 2001 został mistrzem świata weteranów, bijąc tych, z którymi przegrywał przed laty. Brat olimpijki (wioślarstwo) Beaty Dziadury. Odznaczony m.in. srebrną odznaką Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej (2001).
*1980 Moskwa: zapasy, styl klas., w. półśrednia 74 kg – w pierwszej kolejce przegrał 5:6 z A. Bykowem (ZSRR), w drugiej wygrał 4:3 z G. Mineą (Rumunia), w trzeciej uległ 3:7 M. Huhtali (Finlandia) i odp. z konk., zajmując 9. miejsce w turnieju (zw. F. Kocsis Węgry).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 183; Pawlak, Olimpijczycy, s. 64; Staniszewski, Dzieje, s. 144; Kronika sportu, s. 1014; Godlewski, Olimpijskie turnieje, s. 95, 211, 236; Lipski, MEZ, t. VI, s. 53; USC Gdańsk, AU 4275/56/2; Wywiad środowiskowy.