Wiesław Gawlikowski

1

Medale igrzysk olimpijskich

1

GAWLIKOWSKI WIESŁAW

przedsiębiorca, strzelec do rzutków (skeet), mistrz Polski (5), mistrz świata (1974), srebrny medalista MŚ (4), medalista ME (10), czterokrotny uczestnik IO (1968, 1972, 1976, 1980), brązowy medalista olimpijski z Montrealu (1976).

Urodzony 2 lipca 1951 w Krakowie, syn Stanisława i Wandy Przepolskiej, absolwent miejscowego XII Liceum Ogólnokształcącego (1970) i wrocławskiej AWF (1979), gdzie otrzymał tytuł magistra wf i uprawnienia trenera II kl. Strzelec (172 cm, 65 kg), specjalista w strzelaniu do rzutków skeet, reprezentant Wawelu Kraków (od 1967 w kadrze narodowej), Śląska Wrocław i Sokoła Piła, podopieczny trenerów: Andrzeja Łysińskiego i Jerzego Kocana. Wielki talent. Kiedy po raz pierwszy startował na IO w Meksyku (1968) nie miał jeszcze 17 lat, ale już posiadał cechy strzeleckiego profesjonalisty (psychika, oko, wytrwałość, upór) i dał się poznać na arenie międzynarodowej zdobywając wraz z kolegami (Olgierd Korolkiewicz, Włodzimierz Danek, Artur Rogowski) srebrny medal drużynowych ME w Namur (1968 – skeet 150).

Strzelanie było dla niego rodzajem sztuki, ciekawiła go rola psychologii w sporcie, ciągle pogłębiał wiedzę o swojej dyscyplinie pisząc m. in. pracę magisterską na temat przydatności testu Couvego do badań nad koncentracją uwagi (temat ten drążył także w swojej pracy magisterskiej inny wielki strzelec Józef Zapędzki). 5-krotny mistrz Polski (1971-1974, 1981), w szwajcarskim Thun (1974) został mistrzem świata, a w Montrealu (1976) zdobył brązowy medal olimpijski (skeet 200). Walka o ten krążek wymagała nie lada koncentracji i psychicznej odporności. Reprezentant NRD Klaus Reschke, zdobył podobnie jak Polak 196 pkt. Zarządzono bezpośrednią dogrywkę (nakaz regulaminu). Było 25:24 dla naszego strzelca.

Wywalczył także: 4-krotnie srebrny medal MŚ 1969 San Sebastian (skeet 150 druż.), 1974 Thun (skeet 150 druż.), 1975 Monachium (skeet 200 ind. i skeet 100 druż.); 5-krotnie srebrny medal ME 1968 Namur (skeet 150 druż ),1971 Suhl, NRD (skeet 200 ind. ), 1973 Turyn (skeet 150 druż.), 1974 Antibes (skeet 200 ind.), 1975 Wiedeń (skeet 200 ind.) i 5-krotnie brązowy medal ME1969 Paryż (skeet 150 druż.), 1972 Madryt (skeet 150 druż.), 1975 Wiedeń (skeet 100 druż.), 1976 Brno (skeet 100 druż.), 1977 Dorchester (skeet 150 druż.). Był też brązowym medalistą MŚ juniorów 1969 San Sebastian (skeet 150 ind.) i 2-krotnym brązowym medalistą ME juniorów 1969 Paryż i 1970 Bukareszt (skeet 150 ind.). Różne były losy brązowego medalisty olimpijskiego po zakończeniu kariery sportowej. Z Wrocławia przeniósł się do Piły (1979), gdzie szkolił młodzież w miejscowym Sokole (z dobrymi wynikami). Potem (stan wojenny) prowadził bar, by w końcu aż na 12 lat opuścić kraj (Francja).

Pod koniec lat dziewięćdziesiątych powrócił do Polski i jest prezesem Francuskiego Koncernu Win Castel w Polsce (ma poza tym kilka własnych firm). Jest jedynym polskim strzelcem, którego wyczyn (wynik absolutny) 200 na 200 zestrzelonych rzutków (podczas zawodów o Puchar Europy w Bukareszcie i mistrzostw Europy w Wiedniu) dostał się do księgi Guinessa.

*1968 Meksyk: skeet, strzelanie do 200 rzutków – 24. na 54 start. z wynikiem 188 pkt. (zw. E. Pietrow, ZSRR – 198 pkt.). Serie G.: 25-22-23-24-22-25-23-24.
*1972 Monachium: skeet, strzelanie do 200 rzutków – 39. na 62 start. z wynikiem 185 pkt. (zw. K. Wirnhier, RFN – 195 pkt.). Serie G.: 23-23-22-22-23-25-24-23.
*1976 Montreal: skeet, strzelanie do 200 rzutków – 3. na 68 start. z wynikiem 196 pkt., zdobywając brązowy medal (zw. J. Panacek, CSRS – 198 pkt.). Serie G.: 24-25-25-24-24-24-25-25.
*1980 Moskwa: skeet, strzelanie do 200 rzutków – 19. na 44 start. z wynikiem 192 pkt. (zw. H.K. Rasmussen, Dania – 196 pkt.). Serie G.: 24-25-24-24-24-24-25-22.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 193; Pawlak, Olimpijczycy, s. 76; MES, t. 1, s. 171, t. 2, s. 32: Schwarzer, Dolnośląscy, s. 43, 44, 50; Iskier przewodnik sportowy, s. 741; Porada, Igrzyska, s. 876, 890, 904, 1000; Zestawienie, Strzelectwo, s. 15, 18, 19, 21, 23, 28, 29, 30, 32, 33, 35, 39; Duński, Od Paryża, s. 201-202; AAWF Wrocław, sygn. 3765 (S) i 1048 (Z).