Jadwiga Szoszler-Wilejto


nauczycielka wf, trenerka, czołowa łuczniczka świata lat siedemdziesiątych, mistrzyni i rekordzistka świata i Europy, olimpijka z Monachium (1972), Montrealu (1976) i Moskwy (1980).

Urodzona 22 stycznia 1949 w Rzeszówku koło Złotoryi, córka Marka i Władysławy Hałabura, absolwentka Liceum Pedagogicznego w Szczecinie (1968) i poznańskiej AWF (1976), gdzie otrzymała tytuł magistra wf (od 1980 trener łucznictwa II kl., od 2002 I kl.). Zawodniczka (175 cm, 67 kg) Rybaka i Łucznika Trzebież, Chemika Police i Obuwnika Prudnik, gdzie w czasie kariery zawodniczej (1960-1985) czuwali nad nią szkoleniowcy: Dionizy Michalczyk i Roman Karawan. W ciągu ponad 15 lat startów była 42-krotną rekordzistką Polski i 3-krotną mistrzynią kraju w konkurencji ind. Ł2AB (1971, 1975, 1977) zdobywając w sumie na MP – 39 medali. Inne czołowe osiągnięcia: 2-krotna mistrzyni świata 1971 (Ł2AB druż.), 1977 (2 x 60 m); medalistka MŚ: 2-krotnie srebrna 1977 (Ł2AB ind. i 2 x 70 m) i brązowa 1971 (2 x 50 m); mistrzyni Europy 1976 (70 m); medalistka ME – 2-krotnie srebrna (ŁAB druż. i 60 m ) i 2-krotnie brązowa (ŁAB ind. i 50 m). Była także rekordzistką świata: 60 m – 322 pkt. (1971), 2 x 60 m – 630 pkt. (1977), ŁAB druż. – 3518 pkt. (1971) i Ł2AB druż. – 6907 pkt. (1971).

Po zakończeniu kariery zawodniczej nauczycielka wf (Publiczna Szkoła Podstawowa nr 1 w Prudniku) i trenerka w prudnickim Obuwniku (wychowawczyni m. in. Małgorzaty Jania, Alicji Trzcionka i Marty Andruszko) oraz sędzia sportowy i działaczka społeczna PKOl, PZŁ i SZS. Zasłużona Mistrzyni Sportu odznaczona m. in. trzykrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Srebrnym (1976) i Złotym (1986) Krzyżem Zasługi. Mężatka (Jerzy, ślusarz narzędziowy), ma córkę Izabelę (1972), absolwentkę gdańskiej AWF (nauczycielka wf).

*1972 Monachium: łucznictwo, 4-bój ind. – 18 m. na 40 start. z wynikiem 2297 pkt., dystans 70 m: 271 i 271, 60 m: 289 i 284, 50 m: 291 i 269, 30 m: 314 i 308 (zw. D. Wilber USA – 2424 pkt., dystans 70 m: 277 i 288, 60 m: 298 i 319, 50 m: 287 i 285, 30 m: 336 i 334).

*1976 Montreal: łucznictwo, 4-bój ind. – 6 m. na 27 start. z wynikiem 2395 pkt., dystans 70 m: 291 i 290, 60 m: 300 i 299, 50 m: 276 i 279, 30 m: 333 i 327 (zw. L. Ryon USA – 2499 pkt., dystans 70 m: 276 i 302, 60 m: 301 i 324, 50 m: 307 i 311, 30 m: 333 i 345).

*1980 Moskwa: łucznictwo, 4-bój ind. – 11 m. na 29 start. z wynikiem 2328 pkt., dystans 70 m: 284 i 247, 60 m: 302 i 301, 50 m: 263 i 281, 30 m: 316 i 334 (zw. K. Losaberidze ZSRR – 2491 pkt., dystans 70 m: 299 i 282, 60 m: 317 i 304, 50 m: 295 i 304, 30 m: 346 i 344).

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 364; Pawlak, Olimpijczycy, s. 282; MES, t. 2, s. 607; Kronika Sportu, s. 942; Księga sportu, s. 258-259; Porada, Igrzyska, s. 888, 901, 987; Zawiślański, 50 lat łucznictwa, s. 277-278; Archiwum PZŁ; Wywiad środowiskowy.