WIŚNIEWSKI JAN WIKTOR
ps. „Rybka”, technik – mechanik, wychowanek lwowskiego Sokoła, piłkarz Polonii Bytom i Ruchu Chorzów, olimpijczyk z Helsinek (1952).
Urodzony 1 maja 1922 w Ringsted (Dania), absolwent średniej szkoły zawodowej (technik – mechanik). Piłkarz (163 cm, 63 kg), wychowanek lwowskiego Sokoła oraz tamtejszego ZZK (1938-1939), piłkarz lwowskiego Lokomotiwu (1944), napastnik Polonii Bytom (1946-1954) z którą zdobył tytuł mistrza Polski (1954), Ruchu Chorzów (1955-1956), gdzie w czasie 2 sezonów ligowych rozegrał 32 mecze i strzelił 15 goli oraz Stali Rzeszów (1957-1960). 10-krotny reprezentant Polski (9 A +1) zadebiutował w meczu z Albanią (1949) i ostatni raz zagrał w drużynie narodowej z NRD (1952), mając na swym koncie 1 zdobytą bramkę. Pozostał w pamięci kibiców jako filigranowy, obdarzony nadzwyczajną techniką napastnik. Po zakończeniu kariery sportowej – trener.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 364 (tu brak dokładnej daty urodzenia); EP Fuji: Ruch Chorzów, s. 208, Biało-Czerwoni, t. 20, s. 180, Liga polska, t. 25, s. 194; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 85; 80 lat OZPN Katowice, s. 174; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 374; Pawlak, Olimpijczycy, s. 283 (tu brak danych z przebiegu kariery sportowej).
*1952 Helsinki: napastnik drużyny piłkarskiej, która w pierwszej kolejce pokonała Francję 2:1, a w drugiej przegrała z Danią 0:2 i odp. z turnieju. Wystąpił w obu meczach. Skład drużyny zob. – Alszer Henryk.
| « powrót do listy |
