ps. „Czarli”, geodeta, trener, hokeista na trawie drużyn poznańskich, olimpijczyk z Monachium (1972), działacz PZHT.
Urodzony 8 sierpnia 1948 w Poznaniu, syn Mieczysława i Leokadii Piotrowskiej, absolwent miejscowego Technikum Geodezyjno-Drogowego (1968), hokeista na trawie (185 cm, 72 kg) poznańskich klubów: Grunwaldu i Pocztowca, z którymi zdobył 5 tytułów mistrza Polski (1966 z Grunwaldem i 1979, 1981-1983 z Pocztowcem). 67-krotny reprezentant kraju (1971-1980, pomocnik), zdobywca 4 bramek w drużynie narodowej. Uczestnik mistrzostw Europy (1974) i świata (1975). Po zakończeniu kariery zawodniczej trener (m.in. przez 3 sezony 1984-1987 Pocztowca) i działacz. Od 1992 członek zarządu PZHT (prezydium, skarbnik), kierownik reprezentacji Polski (1994-1999). Zasłużony Mistrz Sportu.
*1972 Monachium: napastnik drużyny hokeja na trawie, która w grupie elim. wygrała z Kenią 1:0 i Meksykiem 3:0, zremisowała z Indiami 2:2 i N. Zelandią 3:3 oraz przegrała z Holandią 2:4, Australią 0:1 i W. Brytanią 1:2, zajmując 6 m. w grupie; w spotkaniu o m. 11-12 wygrała z Francją 7:4, zajmując ostatecznie w turnieju 11 m. (zw. RFN). Wystąpił we wszystkich meczach, strzelając po 1 bramce z Kenią (pierwsza na igrzyskach!) i N. Zelandią Skład drużyny zob. – Choroba Jerzy.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 272; Karwacki, Historia bez tajemnic, s. 134; Kuczyński, Święta gra, s. 163, 164; Pawlak, Olimpijczycy, s. 169.