Włodzimierz Zieliński

1

Medale igrzysk olimpijskich

1

przedsiębiorca, piłkarz ręczny gdańskiej Spójni, rozgrywający drużyny narodowej, brązowy medalista olimpijski z Montrealu (1976).

Urodzony 29 marca 1955 w Mławie, syn Stanisława i Celiny Buczyńskiej, absolwent szkoły zawodowej (konserwator) lata szkolne spędził na Wybrzeżu, gdzie w szkole podstawowej (najpierw w 54 a potem 39 w Gdańsku) zapoznał się z  piłką ręczną. Nauczyciel wf Jan Klein, który był jednocześnie trenerem miejscowej Spójni, skutecznie poszukiwał w podstawówkach przyszłych reprezentantów i olimpijczyków. Z tego zaciągu dwaj 17-latkowie (obok Zielińskiego jego przyjaciel Piotr Cieśla) już pod koniec 1972 trafili do I-ligowej Spójni, a niedługo potem do reprezentacji kraju, gdzie otrzymali pierwszorzędną opiekę szkoleniową (Janusz Nycz i Janusz Czerwiński).

Największy sukces osiągnął podczas IO w Montrealu (1976). Opinia eksperta brzmiała: „Zieliński, boczny rozgrywający, wielki talent do gry zespołowej, imponujący nieprzeciętnym rzutem z drugiej linii, doskonały przy tym technicznie. Był jednak także zawodnikiem nierównym i niezrównoważonym, szalenie emocjonalnym, o słabszej odporności psychicznej. W trudnych momentach nie zawsze można było na niego liczyć i dlatego np. w Montrealu korzystaliśmy z Włodka rzadziej i raczej na krótkie zmiany” (Janusz Czerwiński). Po zakończeniu gry w Spójni występował kilka lat na parkietach Austrii.

*1976 Montreal: członek drużyny piłki ręcznej, która w grupie elim. (5 druż.) pokonała Węgry 18:16, CSRS 21:18 i USA 26:20 oraz przegrała z Rumunią 15:17 zajmując w grupie 2. msc (w rozgrywkach tej grupy uczestniczyła początkowo Tunezja, która po porażce z Polską 12:26 wycofała się z turnieju /bojkot igrzysk/ i nie została sklasyfikowana); w meczu o 3-4. msc zwyciężyła RFN 21:18, po dogrywce (w normalnym czasie gry wynik brzmiał 17:17), zdobywając brązowy medal (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Antczak Zdzisław.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 377; Pawlak, Olimpijczycy, s. 298; Gebert, Poczet olimpijczyków (opinia trenera J. Czerwińskiego);  MES, t. 2, s. 669; Porada, Igrzyska, s. 444, 902; Duński, Od Paryża, s. 1084-1085; Drygas, 75 lat piłki ręcznej, s. 67-68; USC Mława, (10.03.2003); Wywiad środowiskowy