RUDY WOJCIECH WŁADYSŁAW
nauczyciel wf, lewy obrońca piłkarskiej reprezentacji Polski, srebrny medalista olimpijski z Montrealu (1976) i uczestnik mistrzostw świata w Argentynie (1978).
Urodzony 24 października 1952 w Katowicach, syn Władysława, absolwent Technikum Budowy Maszyn i Urządzeń Górniczych w Sosnowcu (1974) i AWF Katowice, mgr sportu (1980), piłkarz (175 cm, 73 kg) – lewy obrońca, wychowanek trenera Andrzeja Gajewskiego ze szkółki piłkarskiej (najpierw grał na bramce) miejscowej Gwardii (1966-1970), później wieloletni zawodnik sosnowieckiego Zagłębia (1970-1984), w którego barwach 2-krotnie zdobył Puchar Polski (1977, 1978). 40-krotny reprezentant Polski (39 A + 1, zdobywca 1 gola) debiutował w drużynie narodowej w meczu z Kanadą (1974), a kończył reprezentacyjną karierę w spotkaniu z Rumunią (1981).
Jedyną bramkę zdobył 17 października 1979 w Amsterdamie dającą prowadzenie w spotkaniu z Holandią (1:1). Uczestnik mistrzostw świata w Argentynie (1978). Po zakończeniu kariery zawodniczej – nauczyciel wf w sosnowieckiej szkole podstawowej. Był też piłkarskim arbitrem (przez 10 lat prowadził zawody ligowe). Odznaczony m. in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
*1976 Montreal: obrońca drużyny piłkarskiej, która w grupie elim. (3 druż.) pokonała Iran 3:2 i zremisowała z Kubą 0:0, zajmując 1. msc w grupie; w ćwierćfin. zwyciężyła KRL-D 5:0: w półfin. wygrała z Brazylią 2:0, a w finale przegrała z NRD 1:3 zdobywając srebrny medal. Rudy wystąpił tylko w meczu z KRL-D. Skład drużyny zob. – Benigier Jan.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 313; Kurzyński, Tysiąc wspaniałych (2), s. 206-207; Zmarzlik, Bij mistrza, s. 200; Osmólski, Leksykon boksu, s. 218; Duński, Od Paryża, s. 745-746 (tu błędnie dzień urodzenia 18 listopada); Pawlak, Olimpijczycy, s. 219 (tu błąd jak wyżej); Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 194, 198; USC Łódź – Centrum, AU IV – 7983/ 46.
