Zbigniew Dregier




technik elektryk, trener, zawodnik klubów gdańskich, uczestnik i współtwórca największych sukcesów polskiej koszykówki, wicemistrz Europy z Wrocławia (1963), olimpijczyk z Rzymu (1960) i Tokio (1964).

Urodzony 17 lipca 1935 w m. Cumań, syn Franciszka i Malwiny Cylk, absolwent Technikum Elektrycznego w Gdańsku (technik elektryk). Koszykarz (180 cm, 74 kg) klubów gdańskich: AZS, Spójni (w czasie służby wojskowej CWKS Bydgoszcz) i Wybrzeża (kariera sportowa do 1972), wychowanek trenera Jerzego Lelonkiewicza (trenerzy kadry: Zygmunt Olesiewicz i Witold Zagórski). W szkole grał w siatkówkę, chciał to także robić w AZS, ale właśnie tam wpadł w oko trenera Lelonkiewicza i… klamka zapadła. Tak rozpoczynał karierę jeden z najlepszych polskich zawodników w tej dyscyplinie, który miał tylko 180 cm wzrostu. Mimo to pisano o nim: „Bryluje w defensywie, doskonale podaje, bojowy, dynamiczny, skoczny, obdarzony świetnym refleksem”. I to wszystko prawda, ale prawie natychmiast trzeba dodać: dobry duch drużyny, całym sercem oddany zespołowi, typ rozgrywającego, prowadzącego grę. Spokojny, opanowany, umiejący podejmować natychmiastowe decyzje.

Wzniósł się na szczyty podczas pamiętnego półfinałowego meczu mistrzostw Europy we Wrocławiu (1963), kiedy Polacy pokonali (83:72) zdawało by się nieosiągalną dla nas Jugosławię z Koracem i Daneu na czele, zdobywając srebrny medal (po przegranej w finale z ZSRR 54:64). Z jego też udziałem nasza reprezentacja (rozegrał w niej w sumie 198 spotkań, zdobywając 815 pkt.) wywalczyła: rok później na IO w Tokio (1964) 6 m. (zdobył podczas olimpijskiego turnieju 53 pkt.), brązowy medal ME w Moskwie (1965) i Helsinkach (1967) oraz 5 m. w finale MŚ w Montevideo (1967). Po zakończeniu kariery sportowej w kraju wyjechał do Francji, gdzie grał, a potem poświęcił się (z dobrymi wynikami) pracy szkoleniowej. Zasłużony Mistrz Sportu, nagrodzony srebrnym i trzykrotnie brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

*1960 Rzym: członek drużyny koszykówki, która  w grupie elim. pokonała Hiszpanię 75:63 i Filipiny 86:68 oraz przegrała z Urugwajem 72:76, zajmując 2 m., w grupie półfin. przegrała z CSRS 75:88, Brazylią 68:77 i Włochami 68:74, zajmując 4 m., w pojedynku o 5-8 m. Polacy pokonali Urugwaj 64:62 i przegrali z  Jugosławią 81:95, zajmując 7 m. w turnieju. Partnerami w drużynie byli: M. Łopatka, J. Młynarczyk, A. Nartowski, R. Olszewski, T. Pacuła, J. Piskun,  B. Przywarski, A. Pstrokoński, K. Sitkowski, D. Świerczewski i J.  Wichowski.

*1964 Tokio: członek drużyny koszykówki, która po zwycięstwach nad Węgrami 56:53, Japonią 81:57, Włochami 61:58 i Kanadą 74:69 oraz porażkach z Meksykiem 70:71, Puerto Rico 60:66 i ZSRR 65:74, zajęła 3 m. w grupie elim. W walce o 5-8 m. Polacy pokonali Urugwaj 82:69, a w pojedynku o m. 5-6 przegrali z Włochami 59:79, zajmując 6 m. w turnieju. Skład drużyny zob. – Blauth Tadeusz.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 181 (tu błędnie miejsce urodzenia: Gdańsk); Pawlak, Olimpijczycy, s. 61 (tu błąd jw.);  MES, t. 2, s. 25; Gebert,  Bombardierzy, s. 77-78; Porada, Igrzyska, s. 851, 863;  USC Łódź-Śródmieście, AU 99776/V/51; Wywiad środowiskowy.