mechanik, szpadzista z Gliwic, olimpijczyk z Montrealu (1976).
Urodzony 14 lutego 1949 w Gliwicach, absolwent Technikum Mechanicznego, szpadzista (180 cm, 67 kg) o wspaniałej technice: Baildonu Katowice 1962-1968 (wychowanek trenera Antoniego Sobika i Teodora Zaczyka), Legii Warszawa (1969-1972) i Piasta Gliwice (1972-1979). Złoty (1975), srebrny (1973, 1976) i brązowy (1979) medalista mistrzostw Polski w konkurencji indywidualnej i drużynowy MP (1969).
Sukcesy międzynarodowe rozpoczął jako junior zdobywając brązowy medal na MŚ w Londynie (1968). Największy sukces: srebrny medal MŚ w Ankarze (1970), który zdobył wraz z kolegami (K. Barburski, M. Butkiewicz, B. Gonsior, H. Nielaba). Mistrz Sportu.
*1976 Montreal: szermierka, szpada ind. – 1 m. w grupie elim. (5 zaw.) z 3 zw., 5 m. w drugiej grupie elim. (6 zaw.) z 1 zw., odp. z konk., zajmując 30m. (zw. A. Pusch RFN); szpada druż. – w grupie elim. (4 druż.) po porażkach z Francją 1:13 (0 zw.) i Węgrami 4:11 (2 zw.) Polacy zajęli 4 m. w grupie, odp. z konk. Partnerami w drużynie byli: J. Janikowski, L. Swornowski i M. Wiech.
Bibl.: Głuszek, Leksykon, s. 272; Pawlak, Olimpijczycy, s. 169; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 70; Borzęcki, Białą bronią, s. 7, 11, 87, 184, 185, 232, 243, 247; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 101, 298, 299, 324; Marzec, Historia medalami pisana, s. 71, 97, 99.