inżynier budowy dróg żelaznych, koszykarz, siatkarz, piłkarz ręczny i wioślarz z Poznania, olimpijczyk z Berlina (1936).
Urodzony 16 grudnia 1910 w Poznaniu, syn Kazimierza i Marii Pietruszak, kształcił się w miejscowym Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym im. Bergera (1921-1928) i Państwowej Szkole Budownictwa, którą ukończył w czerwcu 1930 (po wojnie, w 1951 uzyskał stopień inżyniera budowy dróg żelaznych, pracował jako główny inżynier, a następnie dyrektor w Biurze Projektów Kolejowych w Poznaniu). Sportem zainteresował się w szkole i lubił jego różne odmiany, ale największe sukcesy odnotował w koszykówce, której był pionierem na terenie Poznania. Zespół „Czarna Trzynastka”, który stworzył wraz z kolegami (M. Niesiołowski, B. Wąsowski, Z. Sikorski, Zbigniew (brat) Kasprzak, Bielajew), już w roku 1928 zdobył tytuł mistrza Polski. Reprezentował barwy poznańskich klubów: „Czarnej Trzynastki” (1926-1930), AZS (1930-1932), KPW (1933-1939) i KKS (1945-1950) z którymi 8-krotnie wywalczył tytuł mistrza kraju (1928, 1930, 1931, 1932, 1935, 1939, 1946, 1949). Olimpijczyk. Poza IO Kasprzak uczestniczył jeszcze 3-krotnie w mistrzostwach Europy zdobywając m. in. brązowy medal (1939). W reprezentacji narodowej (koszykówka) rozegrał w sumie 33 mecze zdobywając 182 pkt. Grał jeszcze (KPW i KKS) w piłkę ręczną i siatkówkę. Podczas mistrzostw Polski zdobył w siatkówce brązowy medal (1935), a w piłce ręcznej 3 złote (1937, 1938, 1946) i 2 srebrne medale (1935, 1947). Uczestniczył także w mistrzostwach świata 1938 (5. m).
Znakomite wyniki osiągnął w wioślarstwie reprezentując barwy poznańskiego klubu KW 04 (1928-1933). Był 6-krotnym mistrzem Polski: w ósemce (1929-1932) i czwórce bez sternika (1930, 1931). Podczas mistrzostw Europy zdobył: brązowy medal w ósemce (1929, Bydgoszcz) i srebrny w czwórce bez sternika (1931). W czasie wojny – żołnierz AK, pedagog tajnego nauczania, po odmowie podpisania niemieckiej listy narodowościowej ukrywał się pod nazwiskiem Jan Grzesik. Po zakończeniu wojny pracował, uczył się i po zakończeniu kariery sportowej zdobył uprawnienia instruktorskie (siatkówka, koszykówka, piłka ręczna) oraz dyplom trenera państwowego w koszykówce (1950). Żonaty (Aniela), miał dwoje dzieci: syna Jerzego i córkę Hannę. Zmarł w Poznaniu 5 sierpnia 1971 r.
*1936 Berlin: członek drużyny koszykówki, która w pierwszej kolejce przegrała z Włochami 28:44, ale w spotkaniu dodatkowym wyciągnęła wolny los, przechodząc do dalszych eliminacji. W drugiej rundzie Polacy przegrali z Japonią 31:43, wygrywając jednak w spotkaniu dodatkowym z Łotwą 28:23 awansując do trzeciej rundy. Po zwycięstwie nad Brazylią 33:25, drużyna polska w ćwierćfinale wygrała z Peru, w półfinale przegrała z Kanadą 15:42, a w pojedynku o brązowy medal uległa Meksykowi 12:26 zajmując w turnieju 4 m. (zw. USA). Skład drużyny zob. – Filipkiewicz Zdzisław.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 223; Słownik WF, 1995, z. 1, s. 99-100 (Ryszard Wryk); MES, t. 1, s. 264 ( tu błędna data urodzenia); Pawlak, Olimpijczycy, s. 112 (tu błędna data urodzenia); Wryk, Akademicki, s. 220.