MOTYKA ZDZISŁAW (1907-1969)
stolarz-chałupnik, narciarz i lekkoatleta z Zakopanego, dwukrotny olimpijczyk (1928, 1932).
Urodzony 23 stycznia 1907 w Zakopanem, syn Wawrzyńca i Zofii z domu Golonka, ukończył (1923) tamtejszą Szkołę Przemysłu Drzewnego (czeladnik stolarski), kiedy jej dyrektorem był wielki propagator narciarstwa wśród uczniów Karol Stryjeński. Od najmłodszych lat biegał na nartach startując w barwach zakopiańskich klubów: SNPTT (1922-1928), Strzelca (1929) oraz Wisły (1930-1933) i Sokoła (1934-1936). Wart odnotowania jest jego pierwszy start zagraniczny (1922), kiedy to w Tatrzańskiej Łomnicy wygrał silnie obsadzony bieg juniorów na 10 km, co zdecydowało o jego dalszej karierze. Przez wiele lat utrzymywał się w czołówce polskich biegaczy będąc m.in. 7-krotnym mistrzem Polski: w biegu na 18 km (1930, 1931) i 50 km (1929-1931) oraz w sztafecie 5×10 km (1927, 1928). Był także mistrzem Wojska Polskiego (30 km) oraz mistrzem armii czechosłowackiej, węgierskiej, niemieckiej i polskiej w dwuboju narciarskim. Był także czołowym lekkoatletą (przygotowanie do sezonu zimowego) występującym w barwach AZS Kraków (1927-1931). 3-krotny brązowy medalista mistrzostw Polski: w biegu na 10000 m. (1928) i w biegu przełajowym (1927, 1928). Zajmował także czołowe miejsca w Biegu Narodowym: 1928 (5) i 1929 (4) oraz maratonach ( m.in. wysokie miejsce w Düsseldorfie). Po zakończeniu kariery zawodniczej (1937) był trenerem w Sokole i prowadził też w Zakopanem sklep sportowy. W czasie okupacji mieszkał początkowo w Warszawie (współlokatorem był znany aktor Adolf Dymsza) po czym powrócił do Zakopanego, gdzie też mieszkał i pracował po wojnie. Był spikerem (bardzo znanym) podczas zawodów na Krokwi, a także przez wiele lat szefem ekipy „deptaczy” przygotowujących skocznię i trasy narciarskie do zawodów. Działał społecznie. Sędziował zawody do ostatnich miesięcy życia. Stryjeczny brat olimpijczyka Stanisława Motyki. Sylwetkę Zdzisława Motyki z okresu jego pracy na skoczni w latach pięćdziesiątych przedstawił Tadeusz Schiele w książce „Wspinaczki po chmurach” (Iskry, Warszawa 1979). Zmarł (zawał serca) 21 marca 1969 w Krakowie i został pochowany na nowym cmentarzu zakopiańskim.
Bibl.: Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 146, 388, 390; Głuszek, Leksykon 1999, s. 277; Kapeniak, Tatrzańskie diabły, s. 30 i dalsze; Filar, Laury, s. 20 i dalsze; Od Adamczaka do Zasłony; Pawlak, Olimpijczycy, s. 175 (błędy dot. kariery sportowej i przynależności klubowej); Kronika sportu, s. 950 , 951; Schiele T., Wspinaczki po chmurach, Warszawa 1979; Kenarowa H., Od zakopiańskiej Szkoły Przemysłu Drzewnego do Szkoły , Kraków 1978, s. 291; Zdebski, Stary cmentarz, s. 89-90; MES, t. 2, s. 177; Porada, Igrzyska, s. 815, 821; Pinkwart, Zdebski, Nowy cmentarz, s. 89-90; USC Kraków, AZ 1162/69/Śr.
*1928 St. Moritz: bieg 18 km – 22 m. na 75 start. z czasem 1:58.10,0 (zw. Norweg J. Groettumsbraaten – 1:37.01,0).
*1932 Lake Placid: bieg 18 km – 32 m. na 42 start. z czasem 1:41.58,0 (zw. Szwed S. Utterstroem – 1:23.07,0 ); bieg 50 km – nie ukończył konk. wskutek złamania narty i potłuczeń podczas upadku.
| « powrót do listy |