trener, pięściarz z Gdańska, olimpijczyk z Melbourne (1956).
Urodzony 3 lutego 1934 w Gdańsku, syn Franciszka (pracownika sławnej i bohaterskiej Poczty Polskiej, który zginął w obozie w Stutthofie), absolwent Zasadniczej Szkoły Zawodowej (monter maszyn okrętowych), trener, pięściarz (170 cm, 60-63 kg) wagi lekkiej i lekkopółśredniej Kolejarza Gdańsk (1951-1955 i 1957-1959), Legii Warszawa (1956-1957) i Polonii Gdańsk (1959-1961). 4-krotny mistrz Polski wagi lekkiej (1954-1957), drużynowy mistrz kraju w barwach Legii (1956/57) i 6-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1954-1957 (3 zwycięstwa, 1 remis, 2 porażki). Brązowy medalista mistrzostw Europy wagi lekkopółśredniej w Pradze (1957). W półfinale przegrał z późniejszym mistrzem Europy Władimirem Jengibarianem (ZSRR).
Zwycięzca Turnieju Przedolimpijskiego PZB i „TL” 1960 w wadze lekkopółśredniej. Stoczył 250 walk (207-10-33). Uprawiał wiele zawodów (maszynista pociągów spalinowych, ślusarz, kierowca samochodowy, monter maszyn okrętowych), ale od 1964 był trenerem, najpierw w MZKS Gdynia, a potem w latach 1966-1970 szkolił młodzież w GKS Wybrzeże (z niezłymi wynikami). Wychowankami Milewskiego byli m.in. Jerzy i Edmund Hebel. Sędzia sportowy.
Zmarł 31 grudnia 2002 w Gdańsku w wyniku tragicznego wypadku samochodowego.
*1956 Melbourne: boks, w. lekka – pierwszą kolejkę przeszedł bez walki, w drugiej pokonał Pentti Niinivuori (Finlandia), w ćwierćfin. przegrał z Harry Kurschatem (ORO/RFN) przez tko w III rundzie i odp. z turnieju (zw. R. McTaggart, W. Brytania).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 276; Kurzyński, Tysiąc wspaniałych (2), s. 157; Gebert, Poczet olimpijczyków, s. 121; Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 183; Osmólski, Leksykon boksu, s. 127; Pawlak, Olimpijczycy, s. 173; Tragiczna śmierć pogromcy wielu mistrzów Zygmunta Milewskiego, Bokser, 2003, nr 2.